Κάποτε μια πλούσια των Αθηνών είχε πληροφορηθεί ότι ο Άγιος Νεκτάριος έχτιζε μοναστήρι στην Αίγινα και θέλησε να συνδράμει στο έργο αυτό.
Πήρε τότε μαζί της 3.000 δραχμές (ήταν μεγάλο το ποσό για εκείνην την εποχή) και πήγε στην Αίγινα να βρει τον Άγιο Νεκτάριο.
Ο Άγιος, καθώς αυτή ερχότανε στο μοναστήρι, την περίμενε στην πόρτα της μονής και της λέει:
– Καλώς την κ. Ελένη με τις 3.000 δραχμές στην τσάντα.
Κόκκαλο η κ. Ελένη!
Και συνέχισε ο Άγιος Νεκτάριος:
– Τα λεφτά αυτά δεν θα γίνουν δεκτά, γιατί προέρχονται από σένα, που δεν τα έχεις καλά με κάποιους από τους συγγενείς σου και με κάποιους άλλους ανθρώπους.
Θα πας λοιπόν πίσω, να ζητήσεις συγγνώμη από όλους αυτούς και να συμφιλιωθείς και μετά, αν θέλεις, μπορείς να ξαναέρθεις.
Ούτε να προσκυνήσει δεν την άφησε!
Έτσι η κ. Ελένη γύρισε πίσω στην Αθήνα.
Μετά από 4 μήνες και εφόσον ζήτησε συγγνώμη από όλους, ξαναπήγε στο μοναστήρι και εκεί ο Άγιος Νεκτάριος πάλι την υποδέχτηκε:
– Καλώς την κ. Ελένη. Τώρα ό,τι έχεις να δώσεις, βάλ’ το στη θυρίδα εκείνη, για το έργο του Θεού.
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †
