Αυτό το πέλαγος της θείας αγάπης θαυμάζοντας ο άγιος Νήφων διηγείτο στο πνευματικό του παιδί, τον άγιο Επιφάνειο:
-Σκέψου, παιδί μου, ότι κάποτε στα χρόνια της άγνοιάς μου, που έπεσα σε μεγάλη αμαρτία, παρουσιάστηκε μπροστά μου ο Ίδιος ο Κύριος και με προειδοποίησε ότι με αυτά που κάνω δε θα σωθώ.
Εγώ έπεσα αμέσως στα άχραντα πόδια Του και καταφιλώντας τα ψιθυρισα με πόνο ψυχής:
-Κύριε, ούτε στο άπειρό Σου έλεος θα βρω σωτηρία;
Κι Εκείνος, νικημένος από την άμετρη φιλανθρωπία Του, με ανασήκωσε και μου είπε σπλαχνικά:
-Ναί! Θα βρείς σωτηρία στο έλεός μου. Μόνο όσες φορές πέφτεις, γύριζε σε μένα με ταπείνωση, λέγοντας «ήμαρτον, ελέησόν με!», κι εγώ θα σου θεραπεύω τα πάθη και θα σου παραστέκωμαι βοηθός.
Έτσι μου είπε ο γλυκής στο έλεος και άφατος στους οικτιρμούς Ιησούς και χάθηκε από τα μάτια μου.
