Χριστέ μου, δεν είναι καμμιά άλλη δύναμις πιο μεγάλη από τη δική Σου τη θεϊκή κι’ ουράνια δύναμι, που μας αναγεννά και μας λυτρώνει.
Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με όπλισης με την δύναμί Σου αυτή, με την δύναμι του Σταυρού Σου.
Είναι η δύναμις που θα γκρεμίση κόσμους ολόκληρους, εσωτερικούς, μυστικούς, άπειρους μέσα μου -τους κόσμους τους παληούς του παλαιού άνθρωπου, της αμαρτίας, των παθών, του κακού τους κόσμους – και θα ανεγείρη πάλι μέσα μου παλάτια ουράνια, αιθέρια κι’ αγγελόχτιστα, της αρετής, τ’ αγιασμού κατοικητήρια, του θρόνου του δικού Σου παλάτια.
Κι’ είναι ακόμη η δύναμίς Σου δύναμις, που θα συντρίψη μέσα μου τους γρανίτες του εγωισμού και θα σαρώση και θα βγάλη σύρριζα τ’ αγριόδενδρα και τ’ αγκάθια των παθών και των κακών και των ελαττωμάτων μου και θα κάμη να φυτρώσουν στην ψυχή μου τα ουράνια λουλούδια της αρετής, που θα τ’ αρδεύη και θα τα δροσίζη η ουράνια δρόσος της Θείας Σου Χάριτος. Αμήν.