Όπως οι κατά σάρκα γονείς έχουν ιδιαίτερη φυσική αγάπη στα παιδιά τους, έτσι και ο νους έχει φυσικό σύνδεσμο με τους λόγους του.
Και όπως όσοι γονείς αγαπούν παθολογικά τα παιδιά τους, τα θεωρούν πως είναι τα πιο ικανά και τα πιο ωραία, ακόμα κι αν είναι σε όλα τα πιο καταγέλαστα, έτσι και στην άφρονα νου οι λόγοι του, ακόμα κι αν είναι οι χειρότεροι απ᾿ όλους, του φαίνονται φρονιμότατοι.
Στον σοφό όμως νου δεν φαίνονται έτσι οι λόγοι του, απεναντίας, όταν νομίσει ότι είναι αντικειμενικοί και καλοί, τότε προπαντός δεν πιστεύει στην κρίση του, αλλά βάζει άλλους σοφούς να κρίνουν τους λόγους και τους λογισμούς του, «μήπως εις κενόν τρέχη ή έδραμε» (Γάλ. 2:2), και απ’ αυτούς βεβαιώνεται.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής