Αγάπα πρώτα τόν Θεόν καί ύστερα τούς γονείς σου.
Βασίλευε τά πάθη σου, έφ’ όλης τής ζωής σου.
Γή καί πηλός καί σκώληξ είσαι, καί μή καυχάσαι.
Δίδε παντού καί πάντοτε, τό χρήμα μή λυπάσαι.
Είκόνα είσαι τού Θεού, μιμήσου τόν Χριστό σου.
Ζηλεύου καί μή ζήλευε, κανένα στό καιρόν σου.
”Ημαρτες μετανόησον, κλάψε πικρά καί θρήνει.
Θρέψε φτωχόν, ντύσε γυμνόν, συγχώρεσις νά γίνει.
Ιδών τό σφάλμα τού αδελφού,, κρύψετο σκέπαστο.
Καλόν ίδες φανέρωστο, είς δόξαν Θεού πέστο.
Λάλει όλίγα καί πολλά άκουε να μανθάνεις.
Μήν υψωθείς, μήν επαρθείς, καί τήν ψυχή σου χάνεις.
Νά νικάς πάντα τό κακό, εσύ μέ τό καλό σου.
Ξένον φτωχόν νά δέχεσαι, αυτόν καί τόν Χριστόν σου.
”Ολως άν γίνη τού Θεού, ό Ούρανός δικός σου.
Πτωχεία νόσοι πειρασμοί, μεγάλο ώφελός σου.
Ράντιζε καί μέ δάκρυα, κάποτε τήν στρωμνή σου.
Σέ όλα τά δυστυχήματα, μεγάλη ή υπομονή σου.
Τό Πάτερ ήμών τέκνον μου, λέγετο καί συχνάκις.
Υβρίστηκες υπόμεινε, καί ό Χριστός πολλάκις.
Φεύγε τήν καταλαλιάν, καί τήν αίσχρολογίαν.
Χαίρε καί τούς Χαιρετισμούς, λέγε τής Παναγίας.
Ψαλμούς καί ύμνους καί γραφάς, διάβαζε κατά μόνας.
Ως αρεστά πρός τόν Θεόν, είς πάντας τούς αιώνας.
Κείμενο τού π. Πέτρου Χ. Γιαρισκάνη συνταξιούχου ιερέως.