“Ο χαρταετός δεν υψώνεται τυχαία την Καθαρά Δευτέρα. Μας προκαλεί να υψωθούμε και εμείς πνευματικά στον νοητό ουρανό των υψοποιών αρετών μέσα από την ταπείνωση, την προσευχή, την νηστεία, την διαρκή εγρήγορση.
Μας προκαλεί να πετάξουμε, όπως ο αετός, το υπερήφανο πουλί που ζει στα ψηλά βουνά.
Αυτό που το θέλγουν τα ψηλώματα, οι απάτητες κορυφές, που αρέσκεται στα δύσκολα και τα επιδιώκει, που επιθυμεί το φως, που θέλει να αγναντεύει από ψηλά την θεϊκή δημιουργία, που πετά εκεί που σπάνια μπορούν να το ακολουθήσουν άλλα πτηνά.
Μας προκαλεί να πετάξουμε και εμείς ομοιάζοντάς του στα υψηλά αποφεύγοντας το σούρσιμο στα χαμηλά! Μας προκαλεί να φθάσουμε στις δυσπρόσιτες κορυφές πετώντας και όχι έρποντας.
Να φθάσουμε και να αγναντέψουμε από ψηλά όλη την φύση που απλώνεται μπροστά μας και θαυμάζοντάς την με όλη την δύναμη της ψυχής μας να αναφωνήσουμε: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. 103, 24) “
Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας
