Μόνον οἱ καταπιεσμένοι καί στερημένοι ἄνθρωποι μποροῦν νά γίνουν ἥρωες. Τούς ἥρωες τούς γεννᾶ τό ἀσκητικό περιβάλλον καί οἱ δύσκολες συνθῆκες. Ἡ ἐποχή μας δέν εἶναι ἡρωική.
Εἴμαστε παιδιά μίας βολεμένης, καλοταϊσμένης καί ἐγωιστικῆς κοινωνίας καί ἀπαιτεῖται ἡ ὑπέρβαση τοῦ ἐγώ γιά νά πετάξουμε τό “πνευματικό θερμοκήπιο” μέ τό ὁποῖο εἴμαστε ὅλοι κουκουλωμένοι.
Ὅμως, μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά ἀναπνεύσουμε τόν καθαρό ἀέρα τῆς ἐλευθερίας καί νά δοῦμε τόν ἔνατρο οὐρανό μέ τούς νοητούς ἀστέρες, δηλαδή τούς ἁγίους.
Τό θερμοκήπιο τῆς ἰδιοτέλειας περιχαράκωσε τούς ἀνθρώπους σέ δικούς μας καί ξένους, μᾶς στένεψε ἐπικίνδυνα. Στόν ἀντίποδα αὐτοῦ βρίσκεται ὁ οἰκουμενικός ἄνθρωπος.
Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κωτσόπουλου, “Ἐκπλήξεις Χάριτος”, Ἀθήνα 2010
