Καὶ τότε, πού θὰ εἶσαι λυμένος, συγχωρημένος, ἐλαφρυμένος, ἔλα πλησίασε. Μὰ καὶ τότε πάλι μὲ εὐλάβεια, μὲ προσοχή!
Ὁ Μωυσῆς γιὰ νὰ πλησιάση ἐκεῖ πού ήτο ὁ Θεός, στὸν καιόμενο βάτο, ἔλυσε τὸ ὑπόδημὰ τοῦ. Με πόσο φόβο καὶ τρόμο θὰ πρέπει νὰ πατοῦσε ἐκεῖ ὅπου ἦσαν ἀγκάθια καὶ φωτιά;
Αὐτὸν τὸν ἴδιο φόβο καὶ τρόμο πρέπει νὰ ἔχης, ὅταν ἁπλώνης τὰ χέρια καὶ ἀνοίγεις τὸ στόμα γιὰ νὰ δεχθῆς τὴν ἁγία Μετάληψι!
Πιστεύω Κύριε, πρέπει νὰ λές, πῶς εἶσαι Θεός˙ ὀμολογῶ ὅτι ἐγὼ εἶμαι αμαρτωλός˙ πιστεύω ὅτι ἐσὺ εἶσαι φωτιὰ πού κατατρώγης τὰ πάντα, «πῦρ καταναλίσκον». Ὀμολογῶ πῶς εἶμαι ἕνα κατάξερο χορτάρι.
Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ πλησιάσω ἐγὼ ὁ ἁμαρτωλὸς τὸν Θεό, γιατὶ φοβοῦμαι μήπως κολασθῶ. Εἶμαι χορτάρι καὶ θὰ μὲ κατακαύση ἡ φωτιά!
Ὅμως, ἐπειδὴ Σὺ μὲ φωνάζεις καὶ μὲ προσκαλεῖς ἔρχομαι ἐγὼ ὁ ἀκάθαρτος γιὰ νὰ καθαρισθῶ ἀπὸ Σένα πού εἶσαι ἡ πηγὴ τοῦ ἁγιασμοῦ, ὁ ἄρρωστος γιὰ νὰ θεραπευθῶ ἀπὸ Σένα πού εἶσαι ὁ γιατρὸς τῶν ψυχῶν!
Εἶμαι νεκρὸς καὶ ἔρχομαι γιὰ νὰ ἀναστηθῶ ἀπὸ Σένα πού εἶσαι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς. Ἔρχομαι νὰ φωτισθῶ, νὰ ἁγιασθῶ γνωρίζοντας ὅτι εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος. Ἔρχομαι γιὰ νὰ μὴ ἀπομακρυνθῶ πολὺ ἀπὸ Σένα καὶ μὲ κατακυριεύση ὁ ἐχθρὸς τῆς ψυχῆς μοῦ!
Ὀμολογῶ καὶ πάλι πῶς εἶμαι ἀνάξιος διότι εἶμαι ἁμαρτωλός. Ὅμως Ἐσὺ ἦλθες γιὰ νὰ σώσης τοὺς ἁμαρτωλούς.
Ω Κύριε, σῶσον δῆ! Ὡσαννά, εὐλογημένος, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!
✞Μακαριστός Ἠλίας Μηνιάτης