Ομιλεί ο Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)(απόσπασμα ομιλίας για τον προφήτη Δανιήλ)
Ἐν ἔτει τρίτῳ τῆς βασιλείας Ἰωακεὶμ βασιλέως Ἰούδα ἦλθε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς Βαβυλῶνος εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπολιόρκει αὐτήν. καὶ ἔδωκε Κύριος ἐν χειρὶ αὐτοῦ τὸν Ἰωακεὶμ βασιλέα Ἰούδα καὶ ἀπὸ μέρους τῶν σκευῶν οἴκου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰς γῆν Σενναὰρ ……
Προσέξτε κάτι που μας κάνει πολλή εντύπωση. Έπεσε η Ιερουσαλήμ, Τα τείχη της υπεχώρησαν στην ακάθεκτη δύναμη του στρατού του Ναβουχοδονόσορος. Τα τείχη υπεχώρησαν; Ακούστε μία λεπτομέρεια. «ἔδωκε Κύριος ἐν χειρὶ αὐτοῦ»
Τίνος αυτού; Του Ναβουχοδονόσορος, τον Ιωακείμ.
Δηλαδή, ποιός επροστάτευε την Ιερουσαλήμ; Ο Θεός.
Ποιός τώρα παραδίδει την Ιερουσαλήμ στα χέρια του Ναβουχοδονόσορος; Ο Θεός.
Σας κάνει εντύπωση;
Ως να του έδωσε το κλειδί και να του είπε: πάρε το κλειδί της πόλεως και άνοιξε την πόρτα και μπες μέσα. Εγώ σου παραδίδω, εγώ ο Θεός. Εγώ ο οποίος προστατεύω την πόλιν αυτήν, εγώ σου παραδίδω την πόλιν.
Σας κάνει εντύπωση. Είναι διάχυτο και να το ενθυμείστε, γι’ αυτό επιμένω στο σημείο αυτό.
Διότι παιδιά η Ιερουσαλήμ είχε πέσει σε βαριές αμαρτίες. Αργότερα τα τρία παιδιά, οι τρεις νέοι, όταν θα τους ρίψει ο Ναβουχοδονόσορ στο καμίνι να τους κάψει όταν δεν θα πέφτουν να προσκυνήσουν την χρυσή του εικόνα, ξέρετε τί θα λέγουν στην προσευχή τους; Κύριε, δικαιολογημένα υποφέρομε ότι υποφέρομε.
Γιατί αμαρτήσαμε, γιατί ανομήσαμε, γιατί Σε ξεχάσαμε.
Εγκαταλείψαμε τον νόμο σου.
Ο Θεός, χρόνια και χρόνια τους έλεγε να μετανοήσουν. Πολλές φορές επέφερε εναντίον των περιπέτειες πολεμικές αλλά δεν έβαζαν μυαλό.
Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι όταν φεύγει κανείς από τον Θεό, παρά τα θαύματα που είχαν δει, παρά την φοβερή προστασία που είχαν δεχθεί, ότι χάνεται ο άνθρωπος όταν απομακρύνεται από τον Θεόν. Δεν μπορούσαν αυτό να το αντιληφθούν.
Το δυστύχημα είναι παιδάκια μου ότι και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Τα τελευταία χρόνια έχομε φύγει πάρα πολύ μακρυά από τον Θεό.
Πού είναι η νεολαία;
Κάποτε, έκανα κατηχητικό στον Τύρναβο κι ερχόνταν όλο το σχολείο. Θυμούμαι στο πρώτο μάθημα που ήθελα να τους ξεχωρίσω μάλιστα -ανώτερο – μέσο- … έξι κατηχητικά σχολεία έκανα, δύο μέρες πήγαινα στον Τύρναβο.
Αφού κάθισαν όλοι μέσα και γέμισε η Εκκλησία μέσα στην Φανερωμένη, παιδιά, τους λέγω, θα σας δώσω και μια εικονίτσα.
Τί ήταν να το πω αυτό; Τί ήταν να το πώ; Όπως άρχισα να μοιράζω το γνωστό που πέφτουν να πάρουν συνήθως τα κόλλυβα, ή την εικονίτσα, ή δεν ξέρω τι, ή εκείνα τα λεφτά που πετάνε όταν κάνουνε βαφτίσια.
Έπεσαν όλοι επάνω μου και εγώ δεν ξέρω πως γλίτωσα και βγήκα ζωντανός από την Εκκλησία. Το χάρηκα όμως. Το χάρηκα. Ήτανε γεμάτη η Εκκλησία από παιδιά.
Πού είναι τώρα; Πού είναι; Αυτό είναι το δυστύχημα. Πού γυρίζουνε τώρα οι νέοι μας και οι νέες μας; Καφετερίες; Στις ντισκοτέκ; Πού; Στην αδιαφορία; Στην αθεΐα; Όταν φθάνουν να λέγουν, δεν υπάρχει Θεός.
Τα έχετε ακούσει στις συμμαθήτριές σας, στους συμμαθητάς σας που τώρα είναι μεικτά τα σχολειά σας. Τα ακούτε. Πού είναι ο Θεός; Α, δεν βαριέσαι, κορόιδο είσαι.
Θα δείτε πιο κάτω που θα νηστεύουν οι τέσσερις αυτοί νέοι. Τολμήστε να πείτε στο σχολειό σας ότι εσείς νηστεύετε. Θα σας πουν, ά βρε κουτή. Κάθεσε και νηστεύεις. Βλακείες. Των παπάδων επινοήσεις είναι όλα αυτά τα πράγματα.
Αυτό ακριβώς είναι εκείνο το οποίον προετοιμάζει παιδιά την Πατρίδα μας να πέσει στα χέρια αλλοτρίων, ξένων. Και προσέξτε. Ο Θεός θα μας παραδώσει στα χέρια των αλλοτρίων. Ακούστε. Ο Θεός θα μας παραδώσει.
Βέβαια οι προφήτες που λέγαν τα λόγια αυτά, εθεωρούντο προδόται. Όταν έλεγαν στους Ισραηλίτες ότι μετανοήστε γιατί θα σας παραδώσει ο Θεός στα χέρια των Βαβυλωνίων. Ήδη ο προφήτης Ησαΐας το είχε προφητεύσει.
Και ο Μωυσής, προσέξτε, 900 χρόνια πιο μπροστά, τους το ΄χει πει ότι θα ‘ρθει από βορρά λαός να τους κατακυριεύσει εάν δεν ακούνε και δεν τηρούν τον νόμο του Θεού. Να λοιπόν τώρα. Να τώρα που ήρθε η ώρα της εξαφανίσεως.
Όμως παιδιά λυπούμαι, θα ‘ρθει και η δική μας η ώρα και θα μας παραδώσει ο ίδιος ο Χριστός. Την «Χριστιανική», εντός εισαγωγικών βάζω, την «Χριστιανική» Του Ελλάδα θα την παραδώσει στα χέρια αλλοτρίων.
Πότε; Δεν ξέρω αν δεν μετανοήσουμε.
Είθε να μετανοήσουμε γιατί δεν μπορείτε να φανταστείτε τί σημαίνει πέλμα κατακτητού. Δεν μπορείτε να το συλλάβετε. Τέσσερα χρόνια ζήσαμε εμείς κάτω από τους πολιτισμένους Γερμανούς. Όχι κάτω από κάποιους Τούρκους, να φυλάξει ο Θεός.
Κάτω από πολιτισμένους Γερμανούς και δοκιμάσαμε την μπότα τους, τι σήμαινε αυτό. Δεν τολμούσες να μιλήσεις. Από τις 7 η ώρα ήμασταν στα σπίτια μας μέσα κλειδωμένοι και βγαίναμε από τα σπίτια μας με την ανατολή του ηλίου.
Περπατούσες στον δρόμο και δεν ήξερες αν θα κάνουνε ένα μπλόκο, όπως το έλεγαν τότε, για να συλλάβουν ομήρους επειδή τους κόψαν κάποια καλώδια ή γιατί τους έκαναν ένα σαμποτάζ ή γιατί σκότωσαν κάποιον Γερμανό.
Να μας φυλάξει ο Θεός παιδιά. Τώρα ό,τι ώρα θέλουμε να βγούμε έξω βγαίνουμε. Έχουμε την ελευθερία μας. Για να μην μιλήσω για την πείνα, για να μην μιλήσω για τόσα δεινά που μαστίζουν έναν λαό που απομακρύνθηκε από τον Θεό.
Έτσι θα δείτε αυτούς τους παίδες, σας είπα, στην προσευχή τους μέσα στο καμίνι να λέγουν στον Θεό, δικαιολογημένα τιμωρούμεθα και πέσαμε στα χέρια ενός τόσο σκληρού βασιλέως, επειδή δεν τηρήσαμε τον νόμο Σου και αποστατήσαμε.