Αν ο άνθρωπος γνώριζε, το πόσο μεγάλο και ωφέλιμο είναι το ατού που του έδωσε ο Θεός και ακούει στο όνομα μετάνοια και εξομολόγηση, δεν θα φοβόταν τίποτα. Τα τρελάδικα θα άδειαζαν, οι αυτοκτονίες θα σταματούσαν, οι αϋπνίες θα φυγαδεύονταν και γενικά οι άνθρωποι θα ηρεμούσαν…
Το βάρος που αισθάνεται ο άνθρωπος, είναι της αμαρτίας, από το οποίο απαλλάσσεται, όταν πάει να εξομολογηθεί.
Οι άνθρωποι όμως τρέχουν στους ψυχιάτρους και τους ψυχολόγους για να παρηγορηθούν και να λύσουν το πρόβλημά τους και όχι στον εξομολόγο, για να πάρουν την άφεση των αμαρτιών τους. Αντικατέστησαν τον πνευματικό με τον ψυχολόγο, γι’ αυτό και ο κόσμος δαιμονίστηκε.
Το πρόβλημα με την αμαρτία είναι πνευματικό και επειδή από εγωισμό δεν το παραδέχονται οι άνθρωποι, βασανίζονται στη ζωή τους, αναζητώντας τις λύσεις, εκεί που δεν υπάρχουν…
Ο διάβολος γνωρίζει την μεγάλη ωφέλεια που αποκομίζει ο άνθρωπος από το μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως, γι’ αυτό δίνει ιδιαίτερο βάρος, ώστε να μην εξομολογηθεί ο άνθρωπος ή αν εξομολογηθεί, να κρύψει εν γνώση του κάποια αμαρτήματα.
Με 3 τρόπους – πλάνες ο διάβολος βάλλει και εμποδίζει τους Χριστιανούς, να εξομολογηθούν:
α) τους κάνει να θεωρούν τους παπάδες ακατάλληλους με πολλά κουσούρια και αμαρτίες, ώστε να μην μπορούν να σηκώσουν τις αμαρτίες τους
β) τους κάνει να θεωρούν τους εαυτούς τους αναμάρτητους και τους ωθεί να συγκρίνονται με άλλους ανθρώπους, που είναι πολύ χειρότεροί τους και
γ) τους κάνει να νομίζουν, ότι πράττοντας καλά έργα, εξαλείφονται οι αμαρτίες τους.
+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
