Ο Χρόνος …τόσο κοντινός μα και τόσο μακρινός μαζί!!!!Είναι καιρός που στο μυαλό μου παλέυει το κάποτε με το σήμερα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας …..
Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές,
Σήμερα έχει μόνο δύο.
Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες,
Σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.
Τώρα τα λέμε μέσω MSN και Skype κλπ.
Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.
Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας στις αλάνες.
Σήμερα τα παιδιά παίζουν στο playstation η στον υπολογιστή
Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά.
Σήμερα το λέμε και με ένα απλό SMS.
Κάποτε αγοράζαμε ένα μπλουζάκι και το είχαμε για δύο χρόνια.
Τώρα το έχουμε δύο μήνες και δεν το θέλουμε.. παίρνουμε άλλο.
Κάποτε ζούσαμε μαζί με τη γιαγιά και τον παππού σε σπίτι 65 τετραγωνικών και… ήμασταν ευτυχισμένοι.
Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα…
Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό.
Σήμερα μας τα λέει ο navigator. Χάθηκε και η καλημέρα!!
Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών μας ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας….
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε,βάζουμε συναγερμούς και δεν αφήνουμε να μας πλησιάσουν
Οταν κοιτώ τον ουρανό ψηλά βλέπω ακόμα το ουράνιο τόξο ισως γιατί …….
Αυτό το κάποτε με τις τόσες αναμνήσεις μου λείπει …μα το έχω πάντοτε στην καρδιά μου !!!!!!!!
