Γέρων Πορφύριος
Καὶ ἐνῶ ἀπὸ µικρὸ παιδὶ εἶχα κάνει πολλὲς ἁµαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στὸν κόσµο, συνέχισα τὶς ἁµαρτίες, οἱ ὁποῖες µέχρι σήµερα ἔγιναν πάρα πολλές. Ὁ κόσµος ὅµως µὲ πῆραν ἀπὸ καλὸ καὶ ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶµαι ἅγιος. Ἐγὼ ὅµως αἰσθάνοµαι ὅτι εἶµαι ὁ πιὸ ἁµαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσµου.
Ὅσα ἐνθυµόµουνα βεβαίως τὰ ἐξοµολογήθηκα καὶ γνωρίζω ὅτι γι’ αὐτὰ ποὺ ἐξοµολογήθηκα µὲ συγχώρησε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅµως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθηµα ὅτι καὶ τὰ πνευµατικά µου ἁµαρτήµατα εἶναι πάρα πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι µὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ µένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιὰ σᾶς.
Ἀλλὰ ὅµως, τώρα πού θὰ πάω γιὰ τὸν οὐρανό, ἔχω τὸ συναίσθηµα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ µοῦ πῆ: Τί θέλεις ἐσὺ ἐδῶ; Ἐγὼ ἕνα ἔχω νὰ τοῦ πῶ: Δὲν εἶµαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη σου ἂς κάµη γιὰ µένα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Ἐπιθυµῶ ὅµως νὰ ἐνεργήση ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Καὶ πάντα εὔχοµαι τὰ πνευµατικά µου παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸ Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν, γιὰ νὰ µᾶς ἀξιώση νὰ µποῦµε στὴν ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία του. Γιατί ἀπὸ ἐδῶ πρέπει νὰ ἀρχίσουµε.
Ἐγὼ πάντα εἶχα τὴν προσπάθεια νὰ προσεύχωµαι καὶ νὰ διαβάζω τοὺς ὕµνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων µας καὶ εὔχοµαι καὶ ἐσεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Ἐγὼ προσπάθησα µὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ νὰ πλησιάσω τὸν Θεὸ καὶ εὔχοµαι καὶ σεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο.
Παρακαλῶ ὅλους σας νὰ µὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι σᾶς στενοχώρησα.
