Κάποιος είχε ένα σκύλο στο εξοχικό του σπίτι. Μια μέρα αφού βράδυασε, πήγε να ξαπλώσει. Όμως μετά από λίγο, ο σκύλος άρχισε να γαυγίζει. Ο ιδιοκτήτης βγαίνει από το μπαλκόνι και φωνάζει στο σκύλο:
– Σκασμός!
Ο σκύλος σταμάτησε να γαυγίζει, ενώ αυτός επέστρεψε στην κρεβατοκάμαρά του και συνέχισε τον ύπνο του.
Αφού πέρασαν κάποια λεπτά, άρχισε πάλι ο σκύλος να γαυγίζει. Βγαίνει πάλι το αφεντικό στο μπαλκόνι και φωνάζει στο σκύλο:
– Σκασμός!
Ο σκύλος μαζεύτηκε στη γωνία και σταμάτησε το γαύγισμα. Αυτό το σκηνικό επαναλήφτηκε άλλες 2-3 φορές, ώσπου στο τέλος ο ιδιοκτήτης αγανάκτησε, πήρε το όπλο και σκότωσε το σκύλο και στη συνέχεια πήγε να κοιμηθεί…
Το πρωί ο ιδιοκτήτης διαπίστωσε, ότι είχαν μπει το βράδυ κλέφτες στο ισόγειο του σπιτιού του και του πήραν ό,τι πολύτιμο είχε.
Η ιστορία είναι παραβολική: ο σκύλος είναι η συνείδηση, που πολλοί την ”σκοτώνουν” και βρίσκουν μετά οι κλέφτες (διάβολοι) την ευκαιρία να του κλέψουν ό,τι πολύτιμο έχει μέσα στην ψυχή του, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται εν ημέρα Κρίσεως μπροστά στον Κύριο, με την ψυχή του γυμνή…
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ