Πολλές φορές στήν προσευχή μου ζήτησα νά γίνει αὐτό, πού ἐγώ νόμιζα καλό. Καί ἐπέμεινα στό αἲτημα ἐκβιάζοντας ἀσυλλόγιστα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μή ἀναθέτοντας σ’ αὐτόν νά οἰκονομήσει ὃ,τι ἐκεῖνος ξέρει γιά συμφέρον μου.
Καί ὃμως, ὃταν ἒλαβα ὃ,τι ζητοῦσα, δυσανασχέτησα πολύ, ἐπειδή δέ ζήτησα νά γίνει μᾶλλον τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀνταποκρίθηκε δηλαδή στίς προσδοκίες μου ὃ,τι τοῦ ζήτησα.
Τί εἶναι ἀγαθό παρά ὁ Θεός; Ἂς ἀναθέσουμε λοιπόν σ’ αὐτόν ὃλα μας τά ζητήματα κι ὃλα θά πᾶνε καλά γιά μᾶς. Γιατί αὐτός, πού εἶναι ἀγαθός, εἶναι ὃπωσδήποτε καί ἀγαθῶν δωρεῶν χορηγός.
Μή λυπᾶσαι, ὃταν δέν παίρνεις ἀπό τό Θεό ἀμέσως ὃ,τι ζητᾶς. Γιατί θέλει νά σέ εὐεργετήσει ἀκόμα πιό πολύ, ἂν μένεις ἀφοσιωμένος σ’ αὐτόν μέ τήν ἐπίμονη προσευχή. Καί τί ἂλλο εἶναι ἀνώτερο ἀπό τή συναναστροφή σου μέ τό Θεό καί ἀπό τήν ἀπασχόλησή σου μέ τή μαζί του ἐπικοινωνία;
Ἱερομ. Εὐσεβίου, “Εἰς Ὓψος Νοητόν”.