«Πολλοί, διαβάζοντας ένα κοσμικό βιβλίο ή μία εφημερίδα αισθάνονται ευχαρίστηση και εύκολα πιστεύουν ό,τι διαβάζουν.
Διαβάζοντας όμως ένα θρησκευτικό κείμενο νοιώθουν βάρος στην καρδιά, βασανίζονται από την αμφιβολία και την απιστία και δοκιμάζουν ένα είδος αποστροφής.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Χωρίς άλλο δεν φταίει η φύσις του αναγνώσματος, αλλά η φύσις των αναγνωστών, η κατάσταση της καρδιάς τους. Και, πίσω απ’ αυτή, ο διάβολος, ο εχθρός της αλήθειας, ο εχθρός του Λόγου του Θεού:
”Εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν” (Λουκ. η’ 12).
Όταν διαβάζουμε κάτι αδιάφορο, δεν τον θίγουμε και εκείνος δεν μας θίγει. Αλλά όταν διαβάζουμε κάτι το Χριστιανικό, καθώς αρχίζουμε να φέρουμε στον νου τη Σωτηρία μας, τον ερεθίζουμε, πάμε εναντίον του. Και αυτός τότε μας επιτίθεται και προσπαθεί να μας διώξει την πίστη.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να τον αντιμετωπίσουμε; Να δείξουμε υπομονή σ’ αυτό το διάβασμα και σ’ αυτούς τους λογισμούς.
”Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν” (Λουκ. ια’ 19), λέγει ο Κύριος.
Το ίδιο ισχύει ως προς το άσεμνο θέατρο και την Εκκλησία. Πολλοί πηγαίνουν ευχάριστα σε τέτοια θέατρα, ενώ μουδιάζουν προκειμένου να πάνε στην Εκκλησία. Γιατί;
Στα θεάματα εκείνα, το κάθε τι ευχαριστεί τον αισθησιακό άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος συχνάζει εκεί, δεν προκαλεί, αλλά ικανοποιεί τον διάβολο. Και έτσι ο διάβολος δεν τον θίγει. Είναι ευχαριστημένος που τίποτε εκεί μέσα δεν θυμίζει τον Θεό.
Στην Εκκλησία όμως, όλα τον θυμίζουν. Όλα εμπνέουν πίστη και φόβο Θεού, άγια αισθήματα, ανάνηψη. Τότε λοιπόν ο διάβολος σπεύδει να σπείρει στην καρδιά μας την αμφιβολία, τις βλάσφημες σκέψεις, την αδημονία. Κάνει τον άνθρωπο να μην βλέπει την ώρα που θα βγει έξω.
Το κακό θέατρο και η Εκκλησία είναι αντίθετοι κόσμοι. Το ένα είναι ναός του κόσμου, το άλλο είναι Ναός του Θεού. Το ένα είναι σπίτι του Διαβόλου, το άλλο είναι Σπίτι του Κυρίου” .
Από το βιβλίο ”Η εν Χριστώ ζωή μου” του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης