Η Γερόντισσα Μακρίνα, προσευχόταν γιά όλους τους ανθρώπους και ιδιαιτέρως γιά όσους είχε γνωρίσει όσο ζούσε στον κόσμο! Με πολύ πόνο, ευχόταν υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων, οι οποίοι δεν είχαν εξομολογηθή, κυρίως θανάσιμα αμαρτήματα.
Μία τέτοια περίπτωση, γιά την οποία παρακαλούσε και άλλους ανθρώπους να προσεύχωνται υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της, ήταν η Γλυκερία, μία γνωστή της από τα νεανικά της χρόνια. Η Γλυκερία στην Κατοχή, δεν άντεξε την πείνα και γιά να επιβιώση άρχισε να κάνη στην ζωή της παραχωρήσεις, μέχρι που κατέληξε στην αμαρτία.
Η Γερόντισσα, με πολλή θλίψη, διερωτάτο, σε τί κατάσταση ευρίσκεται η ψυχή της Γλυκερίας, η οποία είχε κοιμηθή. Ένα βράδυ, ύστερα από έντονη προσευχή, είδε ένα πύρινο ποταμό και στο μέσο του πάνω σε μία σχεδία διέκρινε την Γλυκερία, που φώναζε προς την Γερόντισσα εκλιπαρώντας την γιά προσευχή και βοήθεια:
«Βοήθησέ με, Γερόντισσα, καίγομαι…».
Αυτή η εικόνα της Κολάσεως και οι απεγνωσμένες κραυγές της Γλυκερίας δεν έφυγαν ποτέ από τον νου της Γερόντισσας. Η προσευχή της γινόταν με πολύ πόνο ψυχής και συντριβή γιά την ανάπαυση ανθρώπων, που έφευγαν από αυτόν τον κόσμο ανεξομολόγητοι και ατακτοποίητοι ενώπιον του Θεού!
