Πόσες φορές σε δύσκολες και επίπονες καταστάσεις δεν αναρωτηθήκαμε πού είναι ο Θεός; Δεν πιστέψαμε ότι δεν μας ακούει; Νιώσαμε μόνοι και αβοήθητοι;
Και πόσες φορές παρακολουθώντας όλα όσα γίνονται στον κόσμο δεν προβληματιστήκαμε για την ‘απουσία’ Του; Μπορεί πράγματι κάποιος που δεν έχει μπει στη διαδικασία να γνωρίσει το Χριστό να σκανδαλιστεί, μέχρι και να πιστέψει ότι δεν υπάρχει Θεός! Και είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές είναι εκκωφαντική η σιωπή του Χριστού… δεν αντέχεται!
Νιώθεις όπως όταν έδινες εξετάσεις και ο δάσκαλος έκανε ησυχία… όμως ήταν εκεί. Έτσι και ο Θεός εδώ είναι… απλά δεν κάνει θόρυβο. Ποτέ δεν έκανε….
Σιωπηρός πάνω στο Σταυρό, αθόρυβος και στην Ανάσταση Του! Έτσι ήσυχος και διακριτικός μας καλεί κοντά Του και εξίσου χαμηλότονα μας ελεεί, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες.
Γι’ αυτό χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς ησυχία για να Τον ακούσουμε γιατί μας μιλάει ήρεμα και γλυκά στην καρδιά μας. Και αυτός είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι εκλαμβάνουν την ησυχία του Χριστού ως μη ύπαρξη!
Γιατί ζώντας μέσα στη φασαρία και τη βουή που επικρατεί εντός τους και εκτός τους, αδυνατούν να ακούσουν έστω και μια συλλαβή από τα λεγόμενα Του και πιστεύουν έτσι ευκολότερα στην ύπαρξη και στη δύναμη του ηχορρυπαντή διαβόλου!
Όταν οι άνθρωποι λοιπόν εμπιστεύονται περισσότερο τις σαρκικές αισθήσεις από τις πνευματικές, είναι πολύ εύκολο να οδηγηθούν στην πλάνη! Γιατί ο ψυχοκτόνος διάβολος επιβάλλεται στους ανθρώπους μέσω των σαρκικών τους αισθήσεων.
Την ώρα που ο Θεός μάς ζητάει εσωστρέφεια, ο διάβολος μας καλεί σε εξωστρέφεια…
Δυο δρόμοι και δυο τρόποι αντίθετοι και ασύμβατοι. Θυμόμαστε άλλωστε και το Χριστό όταν βρισκόταν περιτριγυρισμένος από πλήθος κόσμου, πολλές φορές έφευγε μακριά τους για να μπορέσει μόνος Του να ηρεμήσει και να προσευχηθεί.
Ο Χριστός μπορεί να γίνει πολύ ηχηρός και έντονος αν Τον ζητήσεις στη ζωή σου. Αν ησυχάσεις για να Τον νιώσεις. Μπορεί να κάνει πολύ αισθητή την παρουσία Του αν με ταπείνωση ζητήσεις τη βοήθεια Του. Δεν είναι επιδειξιομανής, δεν είναι ταχυδακτυλουργός, δεν είναι κλόουν.
Είναι όμως βροντερά παρών σε όλους όσους Τον αγαπάνε και Τον θέλουνε στη ζωή τους, φίλο, σύντροφο κι αδερφό. Είναι παρών σε όλους όσους με ευγνωμοσύνη και ταπείνωση Τον υποδέχονται στη ζωή τους και είναι ακόμα πιο πολύ παρών σε όσους τολμούν να πατήσουν στα χνάρια Του με αυτοθυσία και αυταπάρνηση.
Δεν είναι επιλεκτικός ο Χριστός… εμείς είμαστε. Από εμάς εξαρτάται αν θα πάψουμε να θεωρούμε το Χριστό σιωπηλό ή αν θα ακούσουμε επιτέλους τη φωνή Του. Γιατί είναι τόσο διακριτικός που ενώ θέλει τόσο να μας μιλήσει και τόσα να μας πει δεν το κάνει παρά μόνο αν Του το ζητήσουμε εμείς!
Άρα λοιπόν, όχι η ησυχία του Χριστού αλλά Εκείνος θα έλεγε η ησυχία του ανθρώπου… γιατί ενώ όλους μας περιμένει να Του μιλήσουμε από τους περισσότερους εισπράττει σιωπή!…
(Α.Κ.Β)