Πολλές φορές διαπράττοντας μια αμαρτία, αισθανόμαστε ότι έφυγε ο Θεός από κοντά μας, ότι απομακρύνθηκε η χάρις Του.
Αυτό όμως και να το θέλαμε δεν γίνεται. Δεν μπορεί να συμβεί.
Ο Θεός είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι πάντα παρόν. Δεν γίνεται αλλιώς.
Ο Θεός δεν φεύγει με την αμαρτία μας, απλά εμείς δεν μπορούμε να τον νιώσουμε.
Μας βαραίνει μια ενοχή, σκοτεινιάζει ο υπαρξιακός μας ορίζοντας, το εγώ οχυρώνεται, και στο τέλος αποσυντονιζόμαστε.
Χάνουμε την συχνότητα του Θεού, που πάντα εκπέμπει δίχως όμως οι δικοί μας δέκτες να λαμβάνουν.
Και να σου πω κάτι μην σκάς αυτό θα συμβεί πάρα πολλές φορές. Μέχρι να αισθανθείς ότι η αμαρτία σου είναι μεγάλη μα η αγάπη του Θεού πολύ μεγαλύτερη. Ότι τα πάθη σου είναι φοβερά μα το έλεος του φοβερότερο και παραδοξώτερο.
Το ξέρω θέλεις εσύ να τα καταφέρεις, μόνος σου, όμως Αυτός θα σου μάθει ότι χωρίς Εκείνον δεν γίνεται τίποτα. Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά προσπάθησε να το νιώσεις.
Έτσι μην χτυπάς τον εαυτό σου, μην τον σταυρώνεις, μην θέλεις εγωιστικά και αυτοδικαιωτικά να εξιλεωθείς. Το ξέρω τόση αγάπη δεν την αντέχεις, τόση ελευθερία σε τσακίζει, μα μάθε ότι ο Θεός του Ιησού είναι αυτός.
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο πιο ουσιαστικά θα λυτρωθείς από την αλαζονεία της αρετής σου.
Γι αυτό σου λέω, ασε τις ενοχές και απλά γύρισε πάλι το κουμπί στην σωστή συχνότητα, έτσι απλά, και θα ακούσεις την φωνή του Θεού ως αύρα λεπτή στην καρδιά σου.
Όλα τα άλλα είναι νους και καυσαέρια του εγωισμού σου.
π. Λίβυος