Γιατί πιστεύω; Κοιτάζω μέσα μου, μέσα στις εμπειρίες και στα αισθήματα μου και μολαταύτα δεν βρίσκω καμία απάντηση.
Τι σημαίνει ο Θεός για μένα; Ένας τρόπος να ερμηνεύσω τον κόσμο και τη ζωή; ΟΧΙ!
Πρώτον μου είναι ξεκάθαρο πως αυτή η εξήγηση δεν είναι η πηγή της πίστεως μου σ` αυτόν και δεύτερον πως η πίστη μου στον Θεό δεν «εξηγεί» ορθολογιστικά όλα τα μυστήρια και τα αινίγματα του κόσμου.
Όχι μια και δύο φορές στη ζωή μου έπρεπε να σταθώ στο πλευρό ενός ετοιμοθάνατου παιδιού που έπασχε φρικτά. Και λοιπόν τι; Θα μπορούσα να υπερασπιστώ ή να διακαιολογήσω αυτούς τους πόνους και τον ίδιο το θάνατο «θρησκευτικά» καθώς λένε; ΟΧΙ!
Μπορούσα μονάχα να πώ: Ο Θεός είναι εδώ, ο Θεός υπάρχει. Μπορούσα μονάχα να ομολογήσω πόσο αδύνατον είναι να μετρήσουμε αυτή την παρουσία με τις γεμάτες θλίψη γήινες ερωτήσεις μας .
Όχι φυσικά η πίστη δεν είναι προϊόν της ανάγκης μου για εξηγήσεις .
Τότε από πού προέρχεται; ή μήπως προέρχεται από τον φόβο μου για την τελική εκμηδένιση, από εκείνη την παράφορη και κατ` ουσίαν εγωιστική εσωτερική επιθυμία να μην εκμηδενισθώ;
Όχι αυτό δεν εξηγεί το γιατί πιστεύω γιατί φαίνεται πως οι υποθέσεις για την μετά θάνατο ζωή και την αθανασία – ακόμα και οι πιο ευφυείς φιλοσοφικές υποθέσεις – είναι παιδιάστικες φλυαρίες .
Δεν είναι ότι επιθυμώ την αιώνια ζωή μετά θάνατο ο λόγος που πιστεύω στον Θεό , το αντίθετο , πιστεύω στην αιώνια ζωή γιατί πιστεύω στον Θεό.
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
