Ερώτηση: Μπορούμε νά γνωρίζουμε τό μέλλον μας; Τί νά σκεφτόμαστε όσον άφορα τό μέλλον μας;
Πάτερ Θαδδαίος: Έμείς οί άνθρωποι δέν ξέρουμε τί θά μας συμβεί ούτε τό επόμενο λεπτό. Δέν γνωρίζουμε τί θά μας συμβεί γενικώς. Τό μέλλον μας, δέν εξαρτάται άπό εμάς.
Έμείς προγραμματίζουμε τή ζωή μας, ή ζωή όμως δέν εξαρτάται άπό εμάς. Γι’ αυτό τό λόγο πρέπει νά ελευθερώσουμε τόν εαυτό μας άπό τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τή ζωή μας, τό καλύτερο γιά μας είναι νά παραδώσουμε τή ζωή μας, τό μέλλον μας στά χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι πού προγραμματίζει καί γνωρίζει τι θά γίνει μέ έμας.
Έμείς πρέπει νά ελευθερωθούμε άπό τέτοιου είδους σκέψεις καί άπό τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θά γίνει; Πώς θά γίνει;
Πρέπει νά είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στά χέρια του Κυρίου.
Σήμερα οί άνθρωποι ψάχνουν τήν ηρεμία, τήν ησυχία, τήν ελευθερία. Αναζητούν τήν ελευθερία μέσω των απολαύσεων καί πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή τήν ελευθερία υπάρχουν όλες οί απαντήσεις, όλα τά μυστικά, όλη η αλήθεια.
Δυστυχώς πολύ συχνά αυτή ακριβώς ή ελευθερία είναι σκλαβιά. Καί έτσι οί άνθρωποι, ενώ αναζητούν τήν ελευθερία καταλήγουν νά είναι σκλάβοι.
Ακόμη καί όταν έχουν τά πάντα: χρήματα, πλούτη καί πάλι δεν είναι ελεύθεροι. Είναι υπηρέτες τών υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία καί γαλήνη.
Ακόμη καί όταν νομίζουν ότι μπορούν νά κάνουν ό,τι θέλουν, νά πάνε όπου θέλουν ακόμη καί τότε δέν είναι ελεύθεροι.
Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που απελευθερώνει τόν άνθρωπο από τήν τυραννία των σκέψεων.
Ό άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δέν τόν τυραννούν κακές σκέψεις. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται. Περιμένει τό καλό καί όλες τίς ελπίδες του τίς αφήνει στον Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα μέ τή συνείδηση του, αγωνίζεται καί προσπαθεί γιά τό καλύτερο.
Ό καλός άνθρωπος κάθε δουλειά τήν κάνει μέ όλη τήν καρδιά του. Κάθε κίνηση του, κάθε λέξη πού λέει, κάθε σκέψη πού κάνει, κάθε έργο, όλα, πηγάζουν μέσα άπό τήν καρδιά του.
Είναι καλό ή ύπαρξη μας νά συμμετέχει ολόκληρη καί στην προσευχή καί στην δουλειά καί σ’ δλα…
Καί φυσικά νά μήν είμαστε άπό τήν πλευρά τών αδίκων. Ούτε νά πολεμάμε κανένα μέ τίς σκέψεις μας. Είδικά μέ τίς σκέψεις μας νά μήν πολεμάμε κανένα. Νά βρίσκουμε λύσεις μέ όλους. Νά λύνουμε ήρεμα τά προβλήματα μας μέ όλους.
Όταν κάποιος μας προσβάλλει νά μήν τό παίρνουμε κατάκαρδα. Τώρα μας προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θά μας προσβάλλει άλλος. Αύριο ποιος ξέρει ποιος θά μας στενοχωρήσει… Δέν πρέπει συνέχεια εμείς νά δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τίς προσβολές…
Αυτές τις προσβολές πρέπει νά τίς νικήσουμε με τήν ησυχία μας, δέν πρέπει νά τίς παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας.
Καί όταν δέν θά βάζουμε αυτά τά λόγια στην καρδιά μας, δέν θά τά παίρνουμε κατάκαρδα. Θά αποκρούουμε τόν εχθρό, πού θέλει νά μάς προσβάλλει, μέ ηρεμία καί έτσι αυτός δέν θά καταφέρει νά μάς χαλάσει τήν εσωτερική μας γαλήνη.
Υπάρχει περίπτωση πως και αργότερα θά προσπαθήσει νά μάς προσβάλλει. Όταν όμως μάς δει νά παραμένουμε ήσυχοι θά σηκώσει τά χέρια του από εμάς.
Όλοι θαυμάζουν τόν άνθρωπο πού διατηρεί τήν εσωτερική του γαλήνη και τόν ρωτούν: «Πώς καταφέρνεις νά είσαι τόσο ήρεμος; Πώς απέκτησες αυτή τήν ηρεμία; Σάν νά μήν σέ ενδιαφέρει αυτή ή ζωή. Όλοι μας έχουμε νεύρα. Νευριάζουμε εύκολα μέ τίς προσβολές, ενώ εσύ τίποτα. Δέν θυμώνεις μέ τίποτε… Πώς τό καταφέρνεις; Πώς είναι δυνατό;”
Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατακτήσει κάτι τέτοιο. Ο Κύριος είναι που ενεργεί και φροντίζει. Ο Κύριος προστατεύει την ησυχία μας όταν Του προσευχόμαστε συνέχεια…
Από το βιβλίο: Πνευματικές συζητήσεις, γέροντος Θαδδαίου, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη