Μου έγραψες ότι τελευταία έχεις άγχος και παθαίνεις κρίσεις πανικού. Και με ρωτάς εάν με την προσευχή μπορείς να βρεις ησυχία και ηρεμία, να φύγει όλο αυτό το άγχος που σε καταστρέφει. Οπότε ζητάς κάτι συγκεκριμένο από την προσευχή, βάζεις ένα στόχο και ένα ζητούμενο. Γίνεται;
Δεν θα πω δεν γίνεται, τα πάντα γίνονται εάν το θέλει ο Θεός, αλλά πρόσεξε κάποια λεπτά πράγματα και μυστικά της πνευματικής ζωής.
Όταν κάνεις προσευχή με πανικό ο πανικός μεγαλώνει. Ο Απ. Πέτρος όσο φώναζε βυθιζόταν μέσα στην κύματα. Έχεις δει ποτέ έναν πνιγμένο να σώθηκε επειδή φώναζε ταραγμένος “πνίγομαι, πνίγομαι;” Όχι. Απλά βυθίζεται πιο γρήγορα από τον πανικό. Εάν ηρεμήσει ίσως να σωθεί.
Είναι προτιμότερο λοιπόν την ώρα του πανικού, να πάρεις βαθιές ανάσες, να στρέψεις αλλού την σκέψη και προσοχή σου, να ρυθμίσεις λιγάκι την αναπνοή σου, να μην φοβηθείς το κύμα που έρχεται αλλά να περάσεις από μέσα του, και μετά προσευχήσου.
Έπειτα ο κάθε στόχος φέρει ένα νέο άγχος επιτυχίας και αποτελέσματος. Ειδικά σε περιόδους άγχους, πρέπει να βγάζεις στόχους και όχι να προσθέτεις. Ξέρεις τι θα συμβεί; Θα αρχίσεις μια ταραγμένη προσευχή στην οποία κάθε λίγο και λιγάκι θα μετράς και θα αναλύεις εάν πέτυχε ή εάν έφερε το αναμενόμενο για σένα αποτέλεσμα.
Θα κρατάς μια μεζούρα και θα μετράς, την αποτελεσματικότητα της προσευχής σου και την θαυματουργική δύναμη του Θεού. Στην ουσία είναι σαν να εξετάζεις τον Θεό και την δύναμη του.
Κάνε λοιπόν την προσευχή σου, αγάπησε τον Χριστό, συνδέσου μαζί του, κάνοντας ταπεινό αγώνα να αγαπάς και να συγχωρείς, να κοινωνείς Σώμα και Αίμα Του στην Θεία Λειτουργία, ζήτα με ταπείνωση αυτό που αισθάνεσαι ωφέλιμο για σένα και την ζωή σου και αφήσου, ξεχάσου μέσα στην αγκαλιά Του.
Εκείνος εάν πρέπει και είναι προς το συμφέρον της ύπαρξη σου αυτό που ζητάς θα σου το δώσει, εάν όχι, απλά θα σιωπήσει. Και η σιωπή απάντηση είναι, κι ας μην αρέσει πολλές φορές στον εγωισμό μας.
Άλλωστε το θαύμα συμβαίνει όταν πάψεις εμμονικά να το “περιμένεις”. Όταν το ξεχάσεις και το θυμάται μόνο ο Θεός.
Όμως μην λησμονούμε μια μεγάλη αλήθεια, ότι η χαρά και ειρήνη της ψυχής σου, αυτή που ζητάς και επιθυμείς, έρχεται από τον Χριστό όχι από την προσευχή. Η προσευχή δεν είναι μια ψυχοτενχική μέθοδος που μπορείς να πάρεις πράγματα δίχως τον Χριστό.
Ο Χριστός θα σου φέρει την ειρήνη και την χαρά μέσα σου. Δεν μπορείς να θέλεις την περιουσία του πατερα σου, αλλά όχι τον πατέρα. Αυτό κρύβει ιδιοτέλεια. Να μην θυμόμαστε λοιπόν την προσευχή και τον Θεό μονάχα στα δύσκολα αλλά σε ολάκερη την ζωή μας. Να γίνει ο Χριστός τα πάντα για μας.
Να γίνει η προσευχή το οξυγόνο της ζωής μας και όχι το κουτί με τα δώρα που βάζουμε το χέρι και παίρνουμε ότι θέλουμε χωρίς να λέμε ένα ευχαριστώ.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
