.. θα βρεθούμε στην προσευχή ..
Ο Γέροντας είχε ορίσει μια ώρα κοινής προσευχής. Δηλαδή το βράδυ, σε άλλους έλεγε δέκα με έντεκα, έντεκα με δώδεκα, και έλεγε, θα βρεθούμε στην προσευχή.
Εκείνη την ώρα έπρεπε να κάνεις την ευχή, να πεις Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με, να μνημονεύσεις τα ονόματα που σου είπε να μνημονεύσεις, αλλά ήθελε όμως, αν την άλλη μέρα ο νους βολόδερνε περί πολλών, ήθελε εκείνη την ώρα την συγκεκριμένη που σου έλεγε, να τηρήσεις το νου σου αμόλυντο όσο μπορείς.
Δηλαδή, έφευγε ο αλήτης νους, αμέσως να τον ξαναγυρίσεις πίσω. Καταλάβαινες ότι εκείνη την ώρα είχες βοηθό στην προσευχή σου τον Γέροντα, γιατί η ώρα εκείνη της προσευχής ήταν με τον Γέροντα. Το καταλάβαινες, ήταν σα να ήταν αισθητά παρών ο Γέροντας.
Έβλεπε και πολλές φορές σου έλεγε, Χθες δεν είχες προσευχή ενώ αν πήγαινε καλά η προσευχή σου έλεγε, Χθες πετούσες. .. Το να είμαστε συνεχώς σε προσευχητική στάση είναι η στάση του Ορθοδόξου Χριστιανού. Σας είχα πει πριν ότι η εργασία για τους πρώτους Χριστιανούς ήταν πάρεργο, δεν ήταν η κύρια δουλειά τους ..
Πηγή ενοριακή ζωή
.. εργοστάσιο καλών λογισμών ..
Κάποτε ο Γέροντας πήγε σε μία ομιλία, να δει έναν Ηγούμενο που ήταν πνευματικό του παιδί να ομιλεί σε ένα εκκλησίασμα φοιτητών. Κάθισε σε μια γωνιά εκεί στην άκρη, μίλησε αυτός ο Ηγούμενος, τα είπε καλά, τον φώτισε ο Θεός, και πήγε ο Γέροντας μετά σιγά σιγά να φύγει, και τα παιδιά τον είδανε, και του λένε, Γέροντα να μας πείτε και ‘σεις δυο λόγια.
Εκείνος δε μιλούσε σε ακροατήρια. Έλεγε, Ε τώρα τι να σας πω βρε παιδιά, αφήστε με τώρα τι να σας πω βρε παιδιά. Εκείνοι όμως επιμένανε .. Αχ αυτά τα παιδιά πόσο τ’ αγαπώ δεν μπορώ να τα λυπήσω, να πάω να πω και ‘γω δυό λόγια.
Και ανέβηκε στο έδρανο και τους είπε με απλά λόγια:
Έχουμε ένα δωμάτιο που είναι γεμάτο καλούς ανθρώπους, κι απ’ έξω είναι οι κακοί. Αν οι κακοί θέλουν να μπούνε μέσα, δεν έχει χώρο να μπούνε γιατί [μέσα] είναι οι καλοί.
Έτσι ακριβώς είναι η ψυχή του ανθρώπου, ο νούς του ανθρώπου .. Αν κατεργάζεται συνεχώς το καλό, είναι γεμάτος από καλό, δεν έχει χώρο το κακό να μπει μέσα ..
Έλεγε ο Πατήρ Παΐσιος, Κάντε ένα εργοστάσιο καλών λογισμών. Έρχεται ο κακός λογισμός, δεν είσαι δικός μου δε σε δέχομαι, δεν μπορώ να σε βάλω μέσα, που να σε βάλω μέσα.
Και αμέσως αποκτά ο νους του ανθρώπου αγιασμό, διότι συνεχώς αγιάζεται ο αδερφός, αγιάζομαι και εγώ από τον αδερφό, έχω μέσα μου μόνο καλούς, δέχομαι μόνο καλούς .. και έτσι θα προσπαθήσουμε να αγιαστούμε στο νου μας για να αγιαστεί όλο το σώμα μας.
Αυτή ήταν και η γραμμή του Γέροντα. Τα παιδιά σηκωθήκανε και χειροκροτούσαν τον Γέροντα. Μίλησε και ο Ηγούμενος, τα είπε θεολογικά πολύ ωραία, μίλησε και ο Γέροντας τα είπε απλά, με τον τρόπο του. Αυτός ήταν ο Λόγος του Γέροντα .. [σε μία φράση] τα είχε όλα μέσα.
.. νοερά προσευχή ..
.. Να βάζεις έναν ταπεινό λογισμό και να λες, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .. να λες την ευχούλα που είναι μονολόγιστη, δηλαδή είναι μία μικρή σύντομη προσευχή, περιεκτικότατη, θεολογικότατη, και αγιάζεται ο νους του ανθρώπου.
Αν δείξει βία ο άνθρωπος στην αρχή, αμέσως ο Θεός δίνει θερμό ζήλο, αυξάνει, για να βρει ο άνθρωπος αμέσως ανταπόκριση και να αρχίσει σιγά σιγά .. να κατεργάζεται συνεχώς την ευχή. Αν κατεργαστεί την ευχή έξι μήνες ο άνθρωπος, κάνει μία σπουδή έξι μήνες στην αρχή, μετά από έξι μήνες θα του ‘ρχεται μόνη της η ευχή.
Δηλαδή, θα περπατάει, θα κάνει δουλειές, και ενώ δεν θα έχει δώσει ο ίδιος εντολή στο νου του να πει την ευχή, θα έρχεται μόνη της η ευχή, θα γεννάται από μέσα μόνη της. Θα λες, Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με και θα λες, μα τώρα μόνη της αρχίζει να λέγεται η ευχή;
Κι αν δείξει και ακόμα περισσότερο ζήλο, θέρμη, σιγά σιγά η ευχή θα κατεβαίνει στην καρδιά. Δηλαδή, ενώ λέγεται στην αρχή με το νου, μετά αρχίζει και κατεβαίνει στην καρδιά και λέγεται η ευχή μέσα στην καρδιά, ενώ κοιμάσαι λες ευχή, ενώ σηκώνεσαι, ενώ περπατάς, ενώ δουλεύεις, ενώ μιλάς, ενώ γράφεις, λες ευχή.
Νοερά προσευχή. Αυτή είναι εργασία νηπτική. Είναι από το ρήμα νήφω που θα πει, προσέχω το νου μου. Νήφω, είμαι στην πόρτα του νου και βλέπω να λέγεται μέσα μόνο η προσευχή και τίποτε άλλο.
Θα μου πεις, δεν έχει προβλήματα ο κόσμος; Δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα προβλήματά του; Πως θα τα λύσει;
Όχι. Αν πει την ευχή τα προβλήματα θα λυθούν μόνα τους. Βλέπετε, ο Γέροντας Πορφύριος ζούσε μέσα στην περιοχή του θαύματος, ήταν ο ίδιος ένα θαύμα. Και πως η προσευχή του, ένός γέρου ανθρώπου, άρρωστου, από εκεί που ήτανε κλεισμένος, έκανε θαύματα!
Εδώ υπάρχουνε μαρτυρίες που έχει βγει από το σώμα του ο Γέροντας, ενώ ήτανε στο Μήλεσι άρρωστος, και έχει σώσει ανθρώπους, τον έχουν δει μπροστά τους άνθρωποι. Μια κοπέλα πήγε να πέσει να αυτοκτονήσει απ’ τις γραμμές του τραίνου και ο Γέροντας βρέθηκε μπροστά της και της είπε, Παιδί μου μην το κάνεις αυτό, και την έσωσε. Πως έγινε; Η προσευχή.
Το ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ενωμένος μετά του Θεού, πήρε τις ενέργειες του Θεού. Ο Θεός έχει τέτοιες ενέργειες, να είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.
Μάλιστα έλεγε ο Γέροντας, έτσι πολύ με στόχο, Δεν ξέρω πώς, αλλά ένας που επικαλλείται τον Άγιο Σπυρίδωνα εδώ, τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Αμερική και στην Αυστραλία, είναι ταυτοχρόνως ο Άγιος Σπυρίδωνας και εδώ και στην Αμερική και στην Αυστραλία και εισακούει την προσευχή ..
Ο Γέροντας, που ήταν ένας επίγειος Θεός. Τι μπορούσε να είναι; Ένας επίγειος Θεός, έφερε μέσα του τη Θεότητα. Ήταν ολόλαμπρος, έβλεπες το πρόσωπό του να λάμπει, να ευωδιάζει, που είχε απλησιά ο Γέροντας, δεν πλενότανε.
Κι όμως, βλέπεις πώς ενεργούσε η Χάρις του Θεού σε αυτό το φτωχικό, γερασμένο, άρρωστο σώμα! Και αυτό ήτανε και από εμάς οδηγός. Δηλαδή έβλεπες τη χάρη αυτού του Γέροντα και έλεγες, μα πως αυτός ο άνθρωπος απέκτησε αυτήν την αγιότητα! Τι έδωσε στο Θεό, να δώσω και ‘γω ..
Βέβαια, δεν πιστεύω ότι βγαίνουνε Πορφύριοι κάθε μέρα, μπορεί να βγει ένας Πορφύριος κάθε εκατό χρόνια, κάθε διακόσια χρόνια, ο Θεός ξέρει πότε τους στέλνει αυτούς τους προφήτες στη γη.
Αλλά, ας μετέχουμε και ‘μεις λίγο της Χάριτος αυτής. Είναι και το ζητούμενο στην εποχή μας η αγιότητα. Να αγιαστούν οι γονείς, θα αγιαστούν και τα παιδιά. Να αγιαστείς εσύ που είσαι επιπλοποιός, θα αγιάσεις και τα έπιπλα που κάνεις.
Στο Άγιον Όρος δεν αγιάζεται το φαΐ; Λένε την ευχή, μαγειρεύουν αλάδωτα και είναι τα αλάδωτά τους πεντανόστιμα. Γιατί είναι πεντανόστιμα; Γιατί αγιάζονται δια της προσευχής.
Δεν βάζουν μέσα ούτε knorr, ούτε διάφορα μυρωδικά, και βλέπεις ο άλλος πάει στο Άγιον Όρος και λέει, το φαγητό που έφαγα σε ‘κείνο το μοναστήρι δεν το έχω ξαναφάει στη ζωή μου. [επιβεβαιώνει και ένα από τα παιδιά που πήρε τη συνέντευξη: Αυτό είναι αλήθεια. Δεν έτρωγα ρεβύθια, έφαγα νερόβραστα και ήτανε λες και έτρωγα το ΤΟ καλύτερο φαγητό που είχα φάει στη ζωή μου]
Έτσι, αγιασμένα, η κάθε ενέργειά μας αγιάζει τα πάντα ..
Γερόντισσα Άννα, Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Γέρακας Ξάνθης
αποσπάσματα από την εκπομπή “Προσκυνηματικά Μονοπάτια” του ραδιοφωνικού σταθμού Άγια Μετέωρα
για την απομαγνητοφώνηση, Φαίη/Αβέρωφ
