Ο Θεός δεν κολάζει κανέναν, την κόλαση την δημιουργούμε μέσα μας. Διαλέγεις έξω λοιπόν το κλείσιμο όλων αυτών των πραγμάτων στον εαυτό σου, ως υποταγή των πάντων στην δική σου θέληση και κυριαρχία, και βάζεις και τον Θεό εκεί μέσα…
Αυτό το πράγμα είναι κόλαση.. Είναι το να υποτάσεις τα πράγματα σε ένα τυφλό εγώ το οποίο δεν αλλάζει, γιατί στην πραγματικότητα δεν προσφέρεται σε κανέναν, αλλά ζητάει την προσφορά όλων των άλλων.
Πόσο είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι σήμερα γιατί μόνο αυτό ξέρουνε; Τα παιδιά μας δηλαδή δεν τα μαθαίνουμε να αγαπούν, αλλά να ζητούν αγάπη….
Τα μαθαίνουμε ότι αν έχεις αξία θα σε αγαπούν, όχι όμως ότι θα έχεις αξία αν αγαπάς, και τα ετοιμάζουμε έτσι για μία μεγάλη σύγκρουση και την μεγάλη δυστυχία που ακολουθεί….
Γιατί θα συγκρούονται συνέχεια με τον άλλον και θα τον ρωτάνε, πονώντας και προξενώντας πόνο, «γιατί δεν με αγαπάς;» και θα ζητάνε συνέχεια απόδειξη αυτής της αγάπης.
Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να ζητάνε συνέχεια αυτή την απόδειξη, γιατί ο άλλος δεν μπορεί να χάσει τον εαυτό του προσπαθώντας να αποδείξει την αγάπη του.
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
