«Ενθυμάσαι το Χριστό, όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση ευτυχίας και ευημερίας; Τότε θα σε θυμηθεί και ο Χριστός, όταν βρεθείς σε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή σου.» (Είπε Γέρων)
Κάποιος είχε ένα συγγενή του στο νοσοκομείο.
Κάποια μέρα πέρασε ένας βιβλιοπώλης από εκεί, και τον ρώτησε αν είχε κανένα θρησκευτικό βιβλίο, που να μιλάει για την αρρώστια και τον πόνο, για να παρηγορηθεί ο συγγενής του. Πράγματι του έδωσε ένα.
Μετά από κάποιες μέρες ξαναπέρασε ο βιβλιοπώλης από τον θάλαμο εκείνου του ασθενούς και ρώτησε τον συγγενή του:
– Πως πάει ο άνθρωπός σου;
– Πάει πολύ καλύτερα!
– Ε, ασφαλώς θα θέλεις να του πάρεις πάλι ένα θρησκευτικό βιβλίο!
– Όχι βέβαια, απάντησε εκείνος. Θα του πάρω κάποιο άλλο βιβλίο σήμερα, πιο «ευχάριστο», για να του ανέβει το ηθικό!
Θρησκευτικό ήταν το βιβλίο, όσο δεν πήγαινε καλά ο ασθενής, τώρα που έγινε καλύτερα, δεν του χρειάζονται τα θρησκευτικά. Τώρα που γίνεται καλά, να διαβάσει κανένα αστείο, κανένα φαιδρό…
Αυτοί είμαστε…
Όσο τα πράγματα δεν πάνε καλά, είμαστε γονατιστοί και ζητούμε την βοήθεια του Κυρίου και όταν τακτοποιηθούν τα ζητήματα, ξεχνούμε τον Χριστό, για να Τον θυμηθούμε στην επόμενη δυσκολία μας.
