Ήρθε ένας χωριανός μας, από τη Σίψα, μία ημέρα,τήν ὥρα πού γινόταν Παράκληση στό ἐκκλησάκι του.
Μπῆκε καί αὐτός μέσα, εἶδε πού ἔκαναν τήν Παράκληση καί μονολόγησε:
«Τώρα ἐκεῖνο τό σανίδι τί εἶναι τάχα καί κάνουν τήν παράκληση;»
Ὁ Γιάννης μέσα στό νοῦ του τά σκέφτηκε αὐτά. Τέλος πάντων τελείωσε ἡ Παράκληση καί ὅταν πήγαμε νά χαιρετίσουμε τήν εἰκόνα, πῆγε καί αὐτός.
Τότε τόν σταμάτησε ὁ Γέροντας:
«Ἐσύ κάθισε ἐκεῖ στήν ἄκρη, κάτι θά σοῦ πῶ».
Στάθηκε στήν ἄκρη καί ὁ Γέροντας τοῦ ἀποκάλυψε:
«Ἔχεις νά τραβήξεις πολλά, γιατί αὐτό πού εἶπες ἦταν βλασφημία. Δέν τό σκέφτηκες καλά, σανίδι εἶναι τί εἶναι, ὅπου πιστεύεις, ἐκεῖ ὁ Θεός εἶναι».
Καί πράγματι πολύ ὑπόφερε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, φτώχεια καί πολλές δοκιμασίες.
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης
Υ.Γ. Σήμερα να ηδείς, Άγιέ μου, που φοβούνται να ασπαστούν τις εικόνες μη και μολυνθούν