Πρέπει να προσέξουμε στην καλή εκμετάλλευση του χρόνου, για να μας πλουτίζει κατά Χριστόν για την αιώνια ζωή. Όταν τον χρόνο τον σπαταλήσουμε έτσι άσκοπα και χωρίς κέρδος πνευματικό, θα φύγουμε από την ζωή χωρίς τίποτε.
Και βλέπεις τον αδελφό σου να αγωνίζεται, να εκμεταλλεύεται τον χρόνο και να πλουτίζει, κι εσύ ο ταλαίπωρος να μην κινείσαι, ώστε να κάνεις κάτι καλό.
Κι έρχεται και στους δύο ο θάνατος· ο μεν ένας πάει φορτωμένος επάνω, γεμάτος οφέλη, ενώ ο άλλος, εσύ, πας με άδειο «ντορβά», γεμάτος κακίες και αμαρτίες!
Γι’ αυτό, στον χρόνο που μας έδωσε ο Χριστός να προσπαθήσουμε κάθε μέρα να κάνουμε κάτι καλό.
Φερ’ ειπείν, πόσο ευεργετικό είναι, όταν εφαρμόζουμε τις παραγγελίες του πνευματικού, που μας λέει: «Παιδί μου, κοίταξε να κάνεις το πρωί την προσευχή σου, να κάνεις τις μετάνοιες, να διαβάζεις το Ευαγγελιάκι σου· το απόγευμα να κάνεις την Παράκλησή σου, το βράδυ πάλι την προσευχή σου, να κάνεις τις μετάνοιές σου· να σκέπτεσαι τον Θεό, να κάνεις εκείνο, το άλλο, να λες την ευχή και να διώχνεις τους κακούς λογισμούς».
Όταν κάνεις υπακοή σ’ αυτά, τη σελίδα της κάθε ημέρας τη γεμίζεις με οφέλη. Αν όμως δεν πας σε πνευματικό και δεν σε βάλει σε μία τάξη, μαζεύεται το «κουβάρι», φθάνει το τέλος και δεν έχεις πολλά πράγματα να παρουσιάσεις.
Γι’ αυτό η υπακοή στον πνευματικό γεμίζει του ανθρώπου τη ζωή, την οποία θα παρουσιάσει κατόπιν ενώπιον του Θεού κατάφορτη από αρετή, όπως ένα δένδρο που έχει λυγισμένα τα κλωνάρια του, γιατί είναι κατάφορτα από τον πολύ καρπό.
Κι εμείς, βέβαια, οι πνευματικοί έχουμε ευθύνη μεγάλη γι’ αυτό το πνευματικό εμπόριο που εργαζόμαστε, για να βοηθήσουμε τους άλλους.
Το θέμα είναι ότι το έργο μας είναι πάρα πολύ κοπιαστικό, πάρα πολύ επίμοχθο και γεμάτο από θλίψεις και στεναχώριες, όπως λέει κι ο Ιερός Χρυσόστομος: «Το άρχειν ψυχών επιπονώτερον πάντων».
Είμαστε σαν τους εμπόρους τους μεγάλους, που αλωνίζουν τις ηπείρους, για να μπορέσουν να βρούνε θησαυρούς. Και άλλοτε γυρίζουν με κατάφορτα τα πλοία, καμιά φορά όμως πέφτουν σε ληστές, τους τα κλέβουν όλα και τους σκοτώνουν κιόλας. Κι έτσι, ενώ πήγαν για τα πολλά, έχασαν και τα λίγα.
Πάμε κι εμείς να εμπορευθούμε ψυχές, προσπαθούμε να ωφελήσουμε, να πάρουμε κέρδη και οφέλη, αλλά καμιά φορά ο διάβολος μας προκαλεί ναυάγιο, κι εκεί που θα ωφελούσαμε τους άλλους, τους σκανδαλίζουμε.
Όπως λέει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος: «Είστε σαν τα ναυαγοσωστικά, που πάνε και σώζουν τους ναυαγούς· πηγαίνουν, έρχονται, αλλά καμιά φορά βουλιάζουν».
Γι’ αυτό να εύχεσθε και για μας, να μας βοηθάει ο Θεός, να μας σκεπάζει, για να μπορέσουμε μέχρι τέλους της ζωής μας να βοηθούμε και να σώζουμε, για να μας ελεήσει κι εμάς ο Θεό, να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και να μας σώσει.
Από το βιβλίο: Γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου, Η τέχνη της σωτηρίας. Έκδ. Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγιον Όρος 2005. Ομιλία Ι’. Ο πόλεμος κατά των παθών, σελ. 163 (απόσπασμα).
Πηγή : koinoniaorthodoxias