Ποτέ μην αναβάλλεις το τώρα για μετά. …Αυτή μου είπε, ότι θα ερχότανε και στην απογευματινή μου ομιλία, στις 5 και μισή και εκεί θα το ξανασυζητούσαμε. Όχι της είπα, τώρα αμέσως να πας! Αυτή όμως επέμενε για το απόγευμα…
Ποτέ μην αναβάλλεις το τώρα για μετά…
Κάποτε έκανα μια πρωινή ομιλία σε μια επαρχιακή πόλη.
Ανάμεσα στα άτομα, που βρέθηκαν στην ομιλία αυτή, ήταν και μια νεαρή κοπέλα, η οποία από το ντύσιμό της και την όψη της, καταλάβαινε κανείς, ότι δεν έπρεπε να είχε και πολύ σχέση με την Εκκλησία.
Όταν τελείωσα την ομιλία μου στις 12 και μισή το μεσημέρι, μου ήρθε ο λογισμός να πάω, να της πω, να εξομολογηθεί στον πάτερ της ενορίας εκείνης.
Αυτή μου είπε, ότι θα ερχότανε και στην απογευματινή μου ομιλία, στις 5 και μισή και εκεί θα το ξανασυζητούσαμε.
Όχι της είπα, τώρα αμέσως να πας!
Αυτή όμως επέμενε για το απόγευμα και έτσι δεν μπορούσα εγώ να κάνω κάτι περισσότερο.
Στην απογευματινή ομιλία μου, τελικά δεν ήρθε, όπως σκόπευε να έρθει.
Είχε πάει με άλλα 2 άτομα, στις 3 το απόγευμα για βαρκάδα στη θάλασσα.
Όμως ο καιρός απότομα χάλασε και πνίγηκαν και οι τρεις!..
Κανείς δεν μας εγγυάται για το μέλλον, για το αν θα ζούμε την επόμενη στιγμή.
Γι’ αυτό και πρέπει την εξομολόγηση να μην την αναβάλλουμε.
Ο διάβολος είναι τεχνίτης σε αυτό το θέμα.
Έχεις καιρό, ψιθυρίζει στο αυτί του ανθρώπου και ο άνθρωπος επαναπαύεται και συνεχώς αναβάλλει την μετάνοιά του.
Ιεροκύρηκος Δημητρίου Α. Παναγόπουλου
