Έλεγε σε κάποιον παιδίατρο:
– Πώς εξετάζεις τα παιδιά;
– Έτσι…
– Άκουσε να σου πω. Την ώρα που εξετάζεις το κάθε παιδάκι, θα κάνεις μέσα σου ένθερμη προσευχή με αγάπη: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον δούλον σου.”. (Και λέγοντας αυτά έπαιρνε βαθιά εισπνοή, άνοιγε τα χέρια του).
Να έτσι, με ανοιχτή καρδιά θα παρακαλείς για το κάθε παιδάκι. Είναι μια ψυχούλα που έστειλε ο Θεός στα χέρια σου.
Και καθώς θ’ ακουμπάς το χέρι σου στο κεφαλάκι του και θα προσεύχεσαι ένθερμα μέσα σου, η χάρη τού Θεού θα μεταγγίζεται στην ψυχούλα τού παιδιού.
Όλα αυτά μυστικά. Δε θα καταλαβαίνουν τίποτα οι άλλοι.
Θα τους δίνεις τα φάρμακα που λέει η επιστήμη σου αλλά, τελικά ο Χριστός θα θεραπεύει το παιδί, που παρακαλείς εσύ και οι γονείς του. Το πιστεύεις αυτό;
Άλλη φορά του έλεγε:
– Δε σε βλέπω να εξετάζεις τα παιδιά όπως σου είπα. Σε τρώει η ρουτίνα και ξεχνιέσαι.
Μωρέ, δώσου στον Χριστό και πρόσφερε στον Χριστό αυτά τα πλασματάκια με την προσευχή σου, να τα αγιάζεις!
Είδες, ο Χριστός θεράπευε χρησιμοποιώντας αισθητό τρόπο: είτε έπιανε το χέρι τού μεγάλου, με τη δοσμένη στον Χριστό έντονη και θερμή προσευχή σου, μετάγγιζε τους χάρη Θεού Θεού.
Το ίδιο δεν κάνει και ο ιερέας σε κάθε μυστήριο; Για να έλθει η χάρη τού Αγίου Πνεύματος, βάζει αισθητά το χέρι του στο κεφάλι τού εξομολογουμένου, τού χειροτονουμένου, τού νυμφευμένου, τού βαπτιζομένου κ.λ.π.
Είναι μυστική δύναμη η προσευχή, που μεταδίδεται μυστικά στην ψυχή τού άλλου.
Αγαπίου Μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος
