Tον 5ο αιώνα μ.Χ. βασίλευε στην Κωνσταντινούπολη ο Θεοδόσιος ο Μικρός. Ευλαβής ο αυτοκράτορας, μα στα χρόνια του ξεφύτρωναν η μία μετά την άλλη οι αιρέσεις. Συχνά αυτές πλανούσαν απ΄ τη σωστή πίστη και τον ευσεβή λαό αλλά ακόμη και τους άρχοντες και τους ιερείς.
Τώρα βγήκανε κάποιοι που λέγανε πως στον Αγγελικό Ύμνο που λέμε κάθε τόσο οι πιστοί, στο «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς» πρέπει, τάχα, να προσθέσουμε και τις λέξεις «ο σταυρωθείς δι΄ ημάς».
Αρκετοί πιστοί παρασύρθηκαν. Πολλοί άλλοι μπερδεύτηκαν. Οι λέξεις δεν τους φαινότανε κακές, αντίθετα και σωστές ήταν και την αλήθεια φανέρωναν… Άλλοι πάλι λέγανε πως το σωστό ήταν να λέγεται ο Ύμνος όπως τους τον μάθανε οι πιο παλιοί και να μην προσθέσουν τίποτα. Κι έτσι υπήρχε απορία και διαμάχη.
Προσεύχονταν γι΄ αυτό κι οι Επίσκοποι κι ο Αυτοκράτορας και οι πιστοί. Κι ο Θεός έδειξε πώς έπρεπε, σωστά να Τον υμνούνε: Επέτρεψε κι έγινε ένας φοβερός σεισμός. Όλος ο λαός, άρχοντες και βασιλιάς και Πατριάρχης βγήκαν στους δρόμους.
Πήραν σταυρούς και λάβαρα, εικόνες και εξαπτέρυγα κι εκεί, έξω από τη Βασιλεύουσα, κάνανε λιτανεία. Με δάκρυα προσεύχονταν στον Θεό να σώσει την Πόλη, να σώσει τις ζωές τους.
Ο σεισμός ασταμάτητος συνεχιζότανε…
Κι εκεί, μπροστά στα μάτια ολονών έγινε το θαύμα: Ένα παιδάκι, απ΄ αυτά που ακολουθούσαν τη λιτανεία, ξαφνικά, αρπάχτηκε – σαν από αόρατα χέρια – κι άρχισε ν΄ ανεβαίνει στον ουρανό.
Σταμάτησαν όλοι, σαστισμένοι κι αμίλητοι στράφηκαν προς τα πάνω κι έβλεπαν το θαυμαστό σημείο.
Χάθηκε στον ουρανό το παιδί. Τι έγινε; Πώς έγινε; Τι να σήμαινε άραγε αυτό;
«Κύριε ελέησον!» ήτανε η προσευχή σ΄ όλων τα χείλη. «Κύριε ελέησον!».
Πέρασε ώρα. Και να, σαν να ΄τανε καθισμένο σ΄ ένα σύννεφο, σιγά-σιγά κατέβηκε ξανά το παιδί και στάθηκε ανάμεσά τους.
Εκεί, μπροστά σε όλους, μπροστά στον Πατριάρχη και τον Αυτοκράτορα είπε με δυνατή φωνή:
– Στον ουρανό, οι αγγελικοί χοροί ψάλλουνε τον Τρισάγιο Ύμνο, ασταμάτητα, χωρίς τις λέξεις «ο σταυρωθείς δι΄ ημάς». Παντού στον ουρανό αντηχεί το «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς».
Και λέγοντας τα τελευταία λόγια, άφησε την ψυχή του στα χέρια του Θεού. Την ίδια στιγμή σταμάτησε κι ο σεισμός.
Πόσο προσεκτικοί είμαστε όταν προφέρουμε τον αγγελικό ύμνο, όπως τον ψάλλουν οι άγγελοι στον ουρανό;
Σ.Γ.Α.