Στήν Ἱερά μονή Πετράκη τῶν Ταξιαρχῶν, γινόταν κάποτε μιά ἀγρυπνία. Καί ἀνάμεσα στά ἄτομα πού βρίσκονταν στήν ἀγρυπνία, ἦταν καί μία δαιμονισμένη.
Αὐτή σέ μιά στιγμή γυρίζει καί λέει σέ μία εὐσεβέστατη κυρία:
-Χά, τί τραβᾶς αὐτό τό σχοινί; (ἔκανε προσευχή μέ τό κομποσχοίνι ἡ κυρία). Σέ κρατάω σέ 3.
Αὐτή δέν ἔδωσε κἄν σημασία, γιατί εἶχε τακτοποιηθεῖ μέ τήν ἐξομολόγηση. Ἡ δαιμονισμένη ὅμως συνέχιζε νά λέει τά ἴδια πράγματα γιά πολύ ὥρα, ὥσπου μία ἄλλη κυρία, πού καθόταν δίπλα στήν εὐσεβή κυρία, τῆς λέει:
-Σέ σένα μιλάει, σέ σένα ἀπευθύνονται τά λόγια αὐτά!
-Γιά μένα, ἀναρωτήθηκε, ἡ εὐσεβής κυρία.
– Ναί γιά σένα τά λέω, εἶπε μεσολαβώντας ἡ δαιμονισμένη. Μά ναί εἶμαι ἁμαρτωλή, ἀλλά τά ἔχω ὅλα ἐξομολογηθεῖ, ἀπάντησε ἡ εὐσεβής κυρία.
Σέ 3 σέ κρατάω, συνέχισε νά λέει ἡ δαιμονισμένη. Τώρα πῶς οἰκονόμησε ὁ Θεός καί ἀποκάλυψε ἡ δαιμονισμένη τά ἁμαρτήματα, δέν ξέρω.
Πάντως ἡ δαιμονισμένη μίλησε καί εἶπε: Ἐσύ δέν ἤσουν νοσοκόμα;
Τό οἰνόπνευμα πού εἶχες ξοδέψει γιά νά ζεσταθεῖς, ποιός θά τό πληρώσει;
Τό ὑπεραστικό τηλέφωνο πού ἔκανες καί χρεώθηκε γιά ἀστικό ποιός θά τό πληρώσει;
Καί τό τρίτο, πού ἄφησες τόν ξάδερφό σου μέ τήν ἄλλη καί ἔφυγες ἀπό τό σπίτη σου, γιά νά ἁμαρτήσουν αὐτοί σαρκικά, αὐτό ποιός θά τό πληρώσει;
Σέ κρατάω λοιπόν σέ 3. Κόκκαλο ἡ εὐσεβής κυρία! Παράξενα πράγματα συμβαίνουν, πού δέν τούς δίνουμε σημασία. Ποιός θά ἀπολογηθεῖ γιά τήν ψυχή μας;
Ἐμεῖς συνήθως λέμε: Κουνούπι δέν ἔχω πειράξει.
Πήγαινε πάνω καί θά σοῦ πῶ, τί δέν ἔχεις πειράξει!