Ας γεμίσουμε τους νεκρούς χρόνους της καθημερινότητας. Παντού χωρά ο Χριστός. Η αγάπη βρίσκει τρόπους και τόπους…
Να ένα γεροντάκι στο μοναστήρι που ήμασταν επειδή είχαμε πολλά σκαλιά-ξέρετε ο άνθρωπος όταν μεγαλώνει τις σκέψεις του τις λέει μεγαλοφώνως-το γεροντάκι αυτό λοιπόν για να μην πάει χαμένος και αυτός ο χρόνος σε κάθε σκαλί έλεγε και την ”ευχή” αλλά και πως την έλεγε.
Έλεγε «Κύριε Ιησού Χριστέ» και απαντούσε ο ίδιος «Τι θέλεις;» και απαντούσε ξανά «σε παρακαλώ ελέησον»…..
Εμείς τα νέα τότε καλογέρια τον πειράζαμε….
Ευλογημένοι άσημοι ”βιαστές” της αγάπης του Χριστού!
