Ο χριστιανός την ώρα της δοκιμασίας του από την ασθένεια ελπίζει και υπομένει. Ο Θεός στην δύσκολη ώρα της δοκιμασίας μας από την ασθένεια δεν μας εγκαταλείπει μόνους, αλλά επεμβαίνει είτε δια της ανθρώπινης παρηγοριάς που δεχόμαστε από άλλους είτε δια της χάριτος του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πιστού, ο οποίος δοκιμάστηκε σκληρά στη ζωή του αποτελεί ο Ιώβ, ο οποίος παρά τα αλλεπάλληλα κτυπήματα τα οποία υπέστη και τις ασθένειες οι οποίες τον έπληξαν, δεν έχασε την πίστη του στο Θεό αλλά υπέμεινε καρτερικά.
Βέβαια ως άνθρωπος είχε τις στιγμές κατά τις οποίες παρουσίασε κάποιο κλονισμό, αφού οι φίλοι του ακόμα και η ίδια η σύζυγος του τον προέτρεπαν σε βλασφημία κατά του Θεού.
Ο Ιώβ παρά τον μερικό κλονισμό της πίστης του δεν απελπίστηκε αλλά επιμένοντας καρτερικά έλεγε: «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο» ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο» είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας».
Λόγω αυτής του της υπομονής και της δοξολογίας προς το Θεό που έβγαινε από το στόμα του ο Κύριος τον αποκατέστησε σε μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή που βρισκόταν προηγουμένως.
Η υπομονή στην ασθένεια και η προσευχητική καρτερία «γενηθήτω το θέλημα σου» της Κυριακής προσευχής, φέρνουν την επίσκεψη της θείας χάριτος.
Ο άγιος Διάδοχος Φωτικής μας αναφέρει ένα λόγο ο οποίος μπορεί να βοηθήσει πολλούς από τους πιστούς οι οποίοι δοκιμάζονται από ασθένειες.
Μας λέει ότι «ο υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως ως μάρτυς παραλειφθήσεται». Δηλαδή αυτός που υπομένει μια μακροχρόνια ασθένεια χωρίς να γογγύζει, θα τον παραλάβει ο Κύριος ως μάρτυρα.
Για να μπορέσει όμως κάποιος να υπομένει την ασθένεια του αγογγύστως και προσευχόμενος, πρέπει πρώτα να έχει ακράδαντη πίστη στο Χριστό ότι θα πράξει το καλύτερο για τη σωτηρία τόσο του σώματος όσο και της ψυχής του.
Ο πόνος, οι ασθένειες και ο θάνατος εισήλθαν στη ζωή του ανθρώπου από τη στιγμή της πτώσης του από τον παράδεισο. Ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο προσφέρει στον άνθρωπο τόσο την υγεία του σώματος όσο και τη σωτηρία της ψυχής του, ελευθερώνοντας τον από τη δουλεία της αμαρτίας.
Η ασθένεια που παρουσιάζεται, βγάζει τον άνθρωπο από τη συμβατική ασφάλεια και βεβαιότητα του και τον τοποθετεί αμεσότερα μπροστά στο πρόβλημα της υπάρξεως του.
Η ασθένειες που συμβαίνουν στη ζωή του ανθρώπου, πρέπει να εκλαμβάνονται ως παιδαγωγικό μέσο με το οποίο ο Θεός μας βοηθά στην τελείωση μας.
Έτσι λοιπόν, πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε χωρίς γογγυσμούς για να αποκομίσουμε και το πνευματικό όφελος για την ψυχή μας.
