Ο γερω-Μακάριος εγεννήθη στο Άργος το έτος 1892. Εκάρη μοναχός στην Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου, αλλά έπειτα ο πειρασμός κατάφερε να τον βγάλη από την μετάνοιά του στον κόσμο και νυμφεύθηκε. Απέκτησε μάλιστα και ένα παιδάκι.
Ζούσε λοιπόν εν λήθη των υποσχέσεών του ώσπου, μια μέρα ο Θεός τού έδειξε σημείο και συγκλονίστηκε.
Παίζοντας μία μέρα με το παιδάκι του τον ρώτησε εκείνο όλο αθωότητα:
― Μπαμπά, τι είναι αυτά τα κόκκινα που έχεις πάνω σου;
Κοίταξε ο πατέρας το άσπρο πουκάμισό του και ρώτησε με απορία το μικρό.
― Ποια κόκκινα, παιδί μου; Τι βλέπεις;
― Να, αυτός ο κόκκινος σταυρός με τα σχέδια και τα γράμματα… Τι είναι;
Έντρομος ο πατέρας ξανακοίταξε στο στήθος του και κατάλαβε ότι έβλεπε ο μικρός την χάρι του Μ. Σχήματος.
Συγκλονίστηκε που η Χάρις και η αγάπη του Θεού δεν τον είχαν εγκαταλείψει παρ’ όλη την δική του αποστασία και ευθύς μετανόησε.
Όπως έπαιζε με το μικρό του, το αγκάλιασε, το ασπάσθηκε και αμέσως έφυγε για το Άγιον Όρος.
Γύρισε στην μετάνοιά του, όπου έγινε υπόδειγμα μετανοίας. Σε όσους τον γνώρισαν έκανε εντύπωση η μειλίχια σοβαρότης του, η σύννοια, η σιωπή, το αρχοντικόν του χαρακτήρος του και η αγάπη που εκδηλωνόταν έμπρακτα στην διακονία του στο Αρχονταρίκι.
Έζησε στην Μονή πολλά χρόνια και εκοιμήθη το έτος 1975 αφήνοντας μνήμη εναρέτου μοναχού και υπόδειγμα μετανοίας.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση
