«Η χαρά είναι σχέσις με τον Θεόν, η ένωσις με αυτόν. Ο άνθρωπος γεννήθηκε για την χαρά, όχι για την θλίψη. Γιατί παίρνει την χαρά του από τα είδωλα ; Πιστέψτε, πληρώνουν για την χαρά τους. Η χαρά όμως του Θεού δεν κοστίζει τίποτα.
Εγώ π.χ. δεν θα μπορούσα να την πληρώσω, διότι δεν έχω τίποτα στο κόσμο. Δεν μιλάω μόνον εγώ έτσι, αλλ’ όμοια μιλούν και όλα μου τ’ αδέλφια (οι μοναχοί), τα οποία δεν κατέχουν τίποτα, παρά μόνον τον Θεόν. Όλοι αυτοί είναι γεμάτο χαρά.
Άδειασα τον εαυτόν μου για τον Χριστό ! Δεν έχω τίποτα άλλο, παρά τον Χριστό ! Τίποτα άλλο παρά τον Χριστόν και την χαρά. Η φτώχεια είναι ωραία, διότι ελαφρώνει, ευκολύνει.
Πρέπει να είναι κανείς άδειος, για να εισέλθει ο Χριστός. Όταν ο Χριστός είναι μαζί μου, είναι η χαρά εντός μου. Σε κάθε σπηλιά τότε θα πρέπει να είναι η χαρά».
ΠΗΓΗ : ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΑΒΒΑΚΟΥΜ Ο ΑΝΥΠΟΔΗΤΟΣ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ – ΑΘΗΝΑΙ 1988, σελ. 45.
