Στο τέλος πια της πορείας του ο Κύριος του απεκάλυψε ότι επρόκειτο να τον παραλάβει. Εκάλεσε τότε τον υποτακτικό του Παίσιο (τον Όσιο Παίσιο), για να είναι κοντά του. Όλον τον καιρό έμενε μόνος του και μόνο σαν επισκέπται ήρχοντο οι άλλοι Μοναχοί στο κελλί του.
Εκείνος (ο Όσιος Παίσιος) τον εφρόντιζε με πολύ στοργή και αγάπη, σαν πραγματικό του πατέρα τον έβλεπε. Του είχε προσφέρει τόσα πολλά στη πνευματική του ζωή. Ο Γέροντας ήθελε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του και έλεγε με δάκρυα : “Γλυκό Παίσιο”.
Μια μέρα λέει στον υποτακτικό του. “Παπα – Τύχων, αν θέλει Θεός ζήσει μία εβδομάδα, δέκα μέρες………………..”. Σε λίγες ημέρες ο υποτακτικός του μπαίνει μέσα στο κελλάκι που ήταν ο Γέρων και τον είδε να ψάχνει να βρει κάποιον.
Γύριζε δεξιά, αριστερά. Σε μια στιγμή ερωτά : “Πού είναι Παναγία, Άγιο Σέργιο, Άγιο Σεραφείμ ;”. Πιάνει το ράσο του υποτακτικού και του λέει : “Συ Άγιο Σέργιο ;”. Όχι Γέροντα, εγώ Παίσιος είμαι.
Ησύχασε για λίγο ο ασκητής, μα ο Παίσιος τον ερώτησε : Γέροντα, τί σου είπε η Παναγία ; Και η απάντησις ήταν η εξής : “Είπε Παπα – Τύχωνα περάσει γιορτή Της πάρει !”.
Και πράγματι, αφού περασε η γιορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου 8 Σεπτεμβρίου, σε δύο ημέρες, στις 10/9/1968, αφού “έλαβεν το εφόδιον της αθανασίας”, μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, εξέφρασε την ευχαρίστησή του με προσευχή και με λαμπερό πρόσωπο, έκανε το σημείον του Τιμίου Σταυρού που τόσο αγαπούσε και ανεπαύθη.
Η ακολουθία (εξόδιος) έγινε με πολύ κατάνυξη και το ιερό σκήνος εναπετέθη στο χώρο που είχε ετοιμάσει από καιρό ο ίδιος. Εκεί στο απλό μνήμα ………….. είναι γραμμένα με το χέρι του μακαρίου Τύχωνα τα εξής λόγια : “Αμαρτωλός Τύχων Ιερομόναχος. 60 χρόνια Αγ. Όρος. Δόξα σοι ο Θεός”.
ΠΗΓΗ : Χ. ΦΙΛΟΑΘΩΝΙΤΟΥ, Ο ΠΑΠΑ – ΤΥΧΩΝ, εκδ. Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ, 1972, σ. 27 κ.ε.
