Ονομάζεται αλλιώς και κατάκλαστον ή μερισμός της ευλογίας ή κλάσμα ιερού άρτου ή ευλογία πνευματική.
Μοιράζεται στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, αντί των δώρων της Θείας Κοινωνίας.
Σύμφωνα με τον ερμηνευτή των ιερών κανόνων Βαλσαμώνα, δίδεται σε αυτούς που δεν μπορούν να μεταλάβουν των Αγίων και Φρικτών Μυστηρίων και προσκαρτερούν ως το τέλος της Θείας Λειτουργίας, για να λάβουν αυτόν τον αγιασμό (ερμηνεία β΄ κανόνα της Συνόδου της Αντιοχείας).
Μεγάλο σφάλμα δε κάμουν όσοι δεν αναμένουν ως το πέρας της Θείας λειτουργίας για να λάβουν τον αγιασμό του αντίδωρου.
Είναι άρτος αγιασμένος στη πρόθεση (από το πρόσφορο), εκ του οποίου το μεσαίο τμήμα αφαιρείται και χρησιμοποιείται για τη Θεία Ευχαριστία, το δε υπόλοιπο παρέχεται ως αγιασμός σε όσους δεν μετέχουν του ιερού μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας.
Ο Άγιος Γερμανός στην εξήγηση της Θείας λειτουργίας, ταυτίζει το αντίδωρο και το θεωρεί ως τύπο του σώματος της Παναγίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΗ, ΙΕΡΑ ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ, ΕΝΕΤΙΗΣΙΝ 1769, σσ. 47-48, 212
