Αναφέρεται ότι εις την ιστορία της Γαλλίας, ότι στο τετράγωνο μιας πόλεως άναψε φωτιά και κατέκαιγε τα σπίτια ολόκληρα.
Μέσα σε ένα σπίτι υπήρχε ένας παράλυτος, ο οποίος μόλις αντιλήφθηκε, ότι οι φλόγες ήρχοντο να τον κάψουν, συγκέντρωσε όλες τους τις δυνάμεις και σηκώθηκε από το κρεβάτι που ήτο παράλυτος και πετάχτηκε και σώθηκε!
Είδε τις φλόγες και οι φλόγες τον ανάγκασαν να γίνει καλά!
Πόσοι από εμάς αδελφοί μου, βλέπουμε τις φλόγες της κολάσεως και όμως δεν βάζουμε τη δύναμή μας, για να σωθούμε απ’ αυτήν την κόλαση; Νομίζουμε, ότι είναι ψέματα.
Προ ολίγον ημερών ήρθε μία ψυχή να εξομολογηθεί. Και μου έκανε εντύπωσε, όταν του έκαμε μία ερώτηση:
– Παιδί μου, όταν έκανες αυτή την αμαρτία, δεν εσκέφθηκες τις φλόγες της κολάσεως;
– Όχι, δεν με ένοιαζε καθόλου…
– Ούτε τώρα;
– Μμ, έτσι και έτσι…
Βλέπετε, ότι υπάρχουν ψυχές, οι οποίες πράττουν την αμαρτία, αισθάνονται ότι θα δώσουν λόγο κατά την ώρα της Κρίσεως και όμως δεν τους νοιάζει.
Και του λέγω:
– Οι Δαίμονες τους νοιάζει, όταν τους στέλνω να πάνε στην Κόλαση και απαντούν: «Ούτε τα σκουλήκια δεν ζούνε εκεί μέσα!». Και εσένα δεν σε νοιάζει;
Αυτή είναι η κατάστασις αδελφοί μου και πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος πωρώνεται.
Η αμαρτία τον κάνει να γίνεται όπως ο γρανίτης. Να μην καταλαβαίνει τίποτε, για να έλθει η στιγμή κατά την οποία θα ορμήσουν οι Δαίμονες για να αρπάξουν την ψυχή και να την βάλουν εις την κόλαση…
† Γέροντας Σάββας Ἀχιλλέως
