Σαν σήμερα, πριν 25 Χρόνια, κι ενώ περίμενα ένα σοβαρό χειρουργείο, ονειρεύτηκα τον Άγιο Παντελεήμονα.
Ήταν στην ωραία πύλη της εκκλησίας του χωριού μου, με ασημένια φορεσιά, χωρίς να πατάει στη γη, κρατούσε δύο τρικερια και μ’έκανε νόημα να πάω κοντά του να μ’ ευλογησει, όπερ και εγένετο.
Την επόμενη μέρα, ξύπνησα με τέτοια δύναμη και τόση πίστη που έλεγα :Αφού με ευλόγησε ο Άγιος Παντελεήμων, δεν φοβάμαι τίποτα.
Έλα όμως που το χειρουργείο ήταν ένα ζωντανό μαρτύριο.
Δεν μ’έπιασε η νάρκωση και ενώ ήμουν σαν σε κώμα, τα ένοιωθα όλα, τα άκουγα όλα κι η μόνη μου παρηγοριά ήταν ο Άγιος Παντελεήμων.
Προσευχή και δέηση, να αντέξω τα μαρτύρια.
Μόνο έτσι τα κατάφερα.
Έλεγα θα πεθάνω και δεν θα ξέρει κανείς από τι.
Ακόμα ο γιατρός που ήταν τότε μαθητευομενος, τα θυμάται….
Ας είναι η χάρη του Αγίου Παντελεήμονα σε όλους μας ??