Ο π. Κύριλλος δέν περιόρισε τή συμπάθεια καί τή μέριμνά του μόνο στούς άνθρώπους.
Ήταν πολύ γνωστός καί γιά τήν Αγάπη του στά ζώα, κάτι πού δέ συναντά εύκολα κανείς, σε συνδυασμό με τήν προόρασή του γι’ αυτά.
’Έτρεφε πάντα τά πουλιά καί ανησυχούσε γιά τις γάτες τά σκυλιά, άκόμα καί γιά τά ποντίκια. Στη λαύρα ό γέροντας είχε μιά γάτα κι ίσως περισσότερες άπό μιά. Κάποτε ή γάτα αυτή έτοιμαζόταν ν’ αρπάξει ένα ποντίκι πού ό γέροντας τό είχε δει άρκετές φορές, ισως καί νά τό είχε ταΐσει.
Κατόρθωσε ν’ άποσπάσει τήν προσοχή τής γάτας και έβγαλε το ποντίκι έξω, γιά ν’ αποφύγει τον ξαφνικό καί βίαιο θάνατό του. “Οταν ή γάτα γεννούσε γατάκια, τά έδινε στά πνευματικά του παιδιά.
Κάποτε έστειλε ένα μήνυμα σέ μιά κοπέλα στήν οποία είχε δώσει ένα γατάκι καί της ζήτησε νά τό έπιστρέψει, επειδή δεν τό τάιζε. Και πραγματικά έτσι ήταν.
Εκείνη παραδέχτηκε πώς επειδή ήταν πολυάσχολη είχε άμελήσει νά ταΐσει τό γούνινο πλασματάκι της.
Μιά άλλη πνευματική θυγατέρα του διηγήθηκε πώς κάποτε ό π. Κύριλλος πήγε στό σπίτι της, όπου είχαν ένα γιορταστικό γεύμα. Ξαφνιάστηκε πολύ όμως όταν είδε τόν π. Κύριλλο νά παίρνει
ένα κομμάτι ψάρι καί λίγο τυρί καί νά τά βάζει στήν τσέπη του. Απόρησε πώς καί δέν τής τό ζήτησε απλά γιά νά τό τυλίξει εκείνη καί νά τού το δώσει. Τό θέμα ξεκαθάρισε όταν οί έπισκέπτες έφυγαν άπό τό σπίτι.
Είχαν φτάσει σχεδόν μεσάνυχτα κι ό π. Κύριλλος μαζί μέ τούς μοναχούς του βγήκαν έξω. ένώ έβρεχε. Καθυστερούσε εκεί, ένώ ήταν βρεγμένος ώς τό κόκκαλο, ώσότου κάλεσε τό σκύλο, πού έτρεξε κοντά του ορμητικά.
Τό ψάρι καί τό τυρί βγήκαν άπό τήν τσέπη του καί πήγαν στό στόμα τού πεινασμένου σκύλου. Ή νοικοκυρά κατάλαβε τότε πώς ό π. Κύριλλος έκανε εκείνο πού ή ίδια είχε άμελήσε νά κάνει, έπειδή ήταν πολύ άπασχολημένη μέ τίς ετοιμασίες τού γεύματος. Κι ό ίδιος μέ τήν εύγένεια πού τον διέκρινε δέ θέλησε νά τής τό θυμίσει αύτό.
Ό π. Κύριλλος χάριζε διαρκώς πράγματα στους άνθρώπους. Τό δωμάτιο ύποδοχής του ήταν γεμάτο άπό κουτιά μέ καραμέλες, εικόνες καί βιβλία, γιά νά τά χαρίζει στούς έπισκέπτες του. Ευεργέτες πού γνώριζαν τή συνήθειά του αύτή, τόν προμήθευαν εύχαρίστως μέ δώρα.
Ενας άπό τούς γιατρούς πού εξέταζαν περιοδικά τόν π. Κύριλλο, ό Αλέξανδρος Νέντοσταπ, περιέγραψε τό γέροντα: «Αγάπη, καλοσύνη, σοφία καί απλότητα. Αύτά είναι πού προφανώς πρέπει νά πει κανείς γιά νά περιγράψει τή μορφή του μέ λόγια».
Ό π. Κύριλλος ήταν ένας άνθρωπος πού αγαπούσε άπεριόριστα, πού είχε μιά ενεργή αγάπη καί προσπαθούσε πάντα νά βοηθάει τους άνθρώπους. Οί άνθρωποι πήγαιναν κοντά του κυρίως έπειδή ήταν πνευματικός πατέρας κι έξομολόγος. \Τά λόγια «κανένας δέν έφυγε άπό κοντά του μέ άδεια χέρια» εφαρμόζονται άπόλυτα στον π. Κύριλλο. Πάντα έδινε κάτι στούς άνθρώπους, όπως λίγες καραμέλες, ένα μήλο, πνευματικά βιβλία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
