Ήμουνα ένα δέντρο ,που δεν έβγαλε ποτέ καρπούς
Που στα κλαδιά μου δεν κελάηδησαν ποτέ αηδόνια
Απλά υπήρξα εδώ ,σε αυτούς τους άγονους καιρούς
Και πάντα ήταν τα φύλα μου, καμένα από τα χιόνια
Ήμουνα ένα κύμα ,που ποτέ δεν βγήκε στην στεριά
Την μια ήμουνα σε ωκεανούς ,την άλλη στα πελάγη
Πάντα εμένα έστελνε ,το ρεύμα σε αντίθετη μεριά
Σε μέρη κρύα και άγρια ,απάνω μου να πλέουν πάγοι
Ήμουνα ένα σύννεφο ,ποτέ του που δεν έγινε βροχή
Ποτέ δεν έδωσα στην διψασμένη γη ,την ευτυχία
Οι άνεμοι με έστελναν πάντοτε ,σε λάθος διαδρομή
Ήμουνα ένα σύννεφο, σε λανθασμένη πάντοτε πορεία
Ήμουνα ένα βουνό ,που πάνω μου δεν φύτρωσε χορτάρι
Ποτέ δέντρο δεν ρίζωσε ,δεν γνώρισα ποτέ μου την σκιά
Δεν άκουσα ποτέ κάποιο πουλί ,να τραγουδάει με χάρη
Μόνο του ανέμου γνώρισα ,την δύναμη να με χτυπά
Ήμουνα δάσκαλος, που δεν συνάντησε ποτέ τους μαθητές του
Έτσι κανείς δεν έμαθε ,κανείς δεν είδε ,κανένας δεν θα ξέρει
Δάσκαλος που δεν ακούστηκαν από κανένα οι διδαχές του
Και χάθηκε, άλλος πια δάσκαλος τις διδαχές μου που θα φέρει
Ήμουνα ένας γεωργός ,που είχε σπόρους να φυτέψει
Πολλοί που θα σωνόντουσαν, αν τρώγαν τους καρπούς
Χωράφι όμως δεν βρέθηκε ,να μην τους καταστρέψει
Και χάθηκαν οι σπόροι μου ,σε άγονους αγρούς
Ήμουνα ένα τίποτα που χάθηκε ,στου τίποτα τον άπειρο τον χρόνο
Αυτό που ήταν για μένα μια ζωή ,στο άπειρο ένα τίποτα είναι μόνο
Κόντρα στο αδύνατο να πολεμώ, χωρίς να κατακτώ τα όνειρα μου
Μόνο σημάδι ότι υπήρξα στην ζωή, θα είναι, αν υπάρχουν, τα γραπτά μου