Μια άλλη νύχτα, το έτος 1388, ο όσιος Σέργιος του Ραντονέζ στεκόταν μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και προσευχόταν:
-Παναγία, Μητέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ελπίδα και προστασία των πιστών, γίνε μεσίτρια για μας τους αναξίους. Ικέτευε τον Υιό και Θεό σου να εκδηλώση την ευσπλαχνία του στον άγιο αυτό τόπο.
Εσένα, τη Μητέρα του γλυκύτατου Χριστού, καλούμε σε βοήθεια οι δούλοι σου, γιατί εσύ είσαι για όλους μας καταφυγή και δύναμις.
Τελειώνοντας την προσευχή αυτή κάθισε για λίγο να πάρη μια ανάσα. Ξαφνικά λέει στον υποτακτικό του Μιχαία:
-Παιδί μου, μείνε άγρυπνος αυτή τη νύχτα.
Μόλις πρόλαβε να προφέρη τα λόγια αυτά, ακούσθηκε μια φωνή:
-Ιδού, έρχεται η Πανάχραντη!
Ο άγιος βγήκε γρήγορα από το κελλί του στον προθάλαμο, όπου τον περιέβαλε ένα φως!
Αξιώθηκε να δη ολοφώτεινη τη Μητέρα του Θεού συνοδευόμενη από τον Απόστολο Πέτρο και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Μη μπορώντας ν’ αντέξη την εκτυφλωτική λαμπρότητα του οράματος, ο όσιος έπεσε καταγής.
Η Υπεραγία Θεοτόκος έσκυψε, τον άγγιξε με τα χέρια της και του είπε:
-Μη φοβάσαι! Ήρθα να σ’ επισκεφθώ, γιατί άκουσα τις προσευχές που κάνεις για το μοναστήρι και τους αδελφούς. Μη λυπάσαι και μην ανησυχής λοιπόν για τη μονή αυτή.
-Από τώρα και στο εξής θα έχη κάθε ευλογία! Δεν θα παύσω να φροντίζω για τον τόπο αυτό και τώρα που ζης, αλλά και μετά την εκδημία σου.
Η υπερκόσμια λάμψις έσβησε και ο άγιος παρέμεινε άναυδος. Μόλις συνήλθε βλέπει τον μαθητή του ακίνητο σαν νεκρό από το φόβο και την έκπληξι. Τον βοήθησε να συνέλθη.
Εκείνος έπεσε στα πόδια του οσίου λέγοντας:
-Πάτερ, για χάρι του Χριστού, μίλησε μου γι’ αυτό το θαυμαστό όραμα. Με συγκλόνισε τόσο που ένιωσα την ψυχή μου να χωρίζεται από το σώμα.
-Παιδί μου, περίμενε λίγο, γιατί κι εγώ δεν μπορώ ακόμα να συνέλθω.
Έπειτα διέκοψε τη σιωπή:
-Eιδοποίησε να έρθη εδώ ο π. Ισαάκ και ο π. Συμεών.
Όταν ήρθαν οι πατέρες, τους διηγήθηκε με λεπτομέρειες τη θαυμαστή επίσκεψι της Υπεραγίας Θεοτόκου και των δύο αποστόλων. Οι καρδιές όλων πλημμύρισαν από συγκίνηση και χαρά.
Έψαλλαν την παράκλησι προς την Παναγία και ο όσιος παρέμεινε όλη τη νύχτα άγρυπνος συλλογιζόμενος το όραμα και ευγνωμονώντας την Πανάχραντη.
Όσιος Σέργιος του Ραντονέζ
(Χαρίσματα και χαρισματούχοι, Ι.Μ. Παρακλήτου,τόμος Β΄, σελ. 65-67).