Η εντολή της αγάπης προς τον Θεόν συμπληρώνεται από τη «δευτέρα εντολή»: «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Δεν μπορεί να αρέσει κανείς στον Θεό χωρίς να σέβεται τους άλλους.
Οι δύο εντολές της αγάπης, του Θεού και του πλησίον, είναι το αποκορύφωμα και το κλειδί του Νόμου (Μαρκ. 12,28).
Η αδελφική αγάπη είναι η τελείωση κάθε ηθικής υποχρέωσης και η μοναδική εντολή. «Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν, ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε, πως δύναται αγαπάν;» (Α΄ Ιω. 4,20). Όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του που βλέπει, τον Θεό που δεν είδε πως μπορεί να τον αγαπά;
Στο γάμο, η αγάπη, εκφράζεται με τη μορφή του τέλειου δώρου σύμφωνα με το πρότυπο της θυσίας του Χριστού (Εφ. 5, 25). Για όλους είναι τελικά μια αμοιβαία δουλεία (Γαλ. 5, 13), όπου ο άνθρωπος απαρνείται τον εαυτό του μαζί με τον σταυρωμένο Χριστό (Φιλιπ. 2, 1-11).
Είναι λοιπόν θείο και τέλειο δώρο η αγάπη. Είναι υψηλό απόσταγμα της Θείας αγάπης και δεν έχουμε το δικαίωμα να το κατεβάζουμε χαμηλά, πεζοδρομιακά, όπως πολλές φορές γίνεται χωρίς ντροπή, χωρίς συναίσθηση, χωρίς ίχνος θυσίας και προσφοράς.
Η πραγματική αγάπη, όχι η προσωρινή και αισθησιακή, υπάρχει μέσα στο γάμο, γιατί ευλογείται και γίνεται εις τύπον [=συμβολισμό] Χριστού-Εκκλησίας: «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν».
Η πραγματική συζυγική αγάπη παραμένει και μάλιστα ενισχυμένη με την πάροδο του χρόνου έστω κι αν φανούν τα σημάδια του γήρατος και χαθούν η ομορφιά και το κάλλος.
«Συχνά οι νέοι προσπαθούν να δημιουργήσουν σχέσεις μακριά από τον Χριστό, έλεγε ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Αυτές δεν έχουν καμιά σταθερότητα. Στηρίζονται σε λάθος βάση. Μόνο σε σταθερές βάσεις πρέπει να περπατάμε και αυτές είναι μόνο εκείνες που δίνει η Εκκλησία.
– Μοιάζει με τον όρκο των ερωτευμένων, έλεγε.
– Μ’ αγαπάς;
– Σ’ αγαπώ.
– Μου το ορκίζεσαι;
– Στην αγάπη μας.
Μα φυσικά αυτό είναι το ζητούμενο και δεν μπορείς να το επικαλείσαι σαν σημείο αναφοράς ως αποδεδειγμένη αλήθεια».
«Ο νέος που κοιμάται με ένα κορίτσι, για να μην αρρωστήσει σωματικά ή για να μην αποκτήσει ψυχολογικό πλέγμα κατωτερότητος, ή που θέλει να έχει «εμπειρίες», ή για να φανεί άνδρας και να μην τον κοροϊδεύουν οι φίλοι του, κατά βάθος σκέπτεται μόνο τον ίδιο τον εαυτό του και δεν αγαπά».
«Η νέα που δίνεται για να αποκτήσει – συνειδητά ή ασυνείδητα – τη βεβαιότητα ότι μπορεί να γίνει μητέρα, ή γιατί έτσι θα μπορέσει να δεθεί με ένα άνδρα για να αποκατασταθεί, σκέπτεται μόνο τον ίδιο τον εαυτό της και δεν αγαπά πραγματικά».
«Κάθε κορίτσι έχει ένα μοναδικό χάρισμα. Το χάρισμα να δοθεί ολοκληρωτικά σ’ έναν άνδρα. Αυτό το χάρισμα είναι σαν ένα μεγάλο κεφάλαιο σ’ ένα λογαριασμό Τραπέζης. Πολλά κορίτσια όμως ξοδεύουν αυτό το κεφάλαιο σε μικρές δόσεις. Κάθε μέρα αποσύρουν μέρος απ’ αυτό και το σπαταλούν. Λίγα φιλιά από δω κι από κει, ένα μικρό φλερτ πότε-πότε.
Έτσι καθαρά σωματικά ένα κορίτσι, μπορεί να έχει ακόμα διατηρήσει όλη την παρθενία του κι όμως την ικανότητά της να αγαπήσει την έχει λιγοστέψει ήδη».
Τα πρώτα σκιρτήματα ερωτικής ευαισθησίας δεν σημαίνουν σπουδή για σαρκικές πράξεις.
Τα πρώτα παράξενα συναισθήματα της καρδιάς δεν σημαίνουν και ολοκληρωτική παράδοση.
Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «Έφηβοι και προγαμιαίες σχέσεις», σελ. 20-22.
Όμορφη και ευτυχισμένη εφηβική ζωή;
Ορθόδοξος
Δεν είναι όμορφη και ευτυχισμένη πάντοτε η ζωή των εφήβων με τη γνωριμία [=ερωτικό δεσμό, σχέση] και το σεξ, όπως δυστυχώς τη φαντάζονται. Έρχεται κάποτε η στιγμή να δεχθούν τον πόνο των ποικίλων προβλημάτων. Όπως:
1) Ερωτικές απογοητεύσεις με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τραυματικές ψυχολογικές καταστάσεις στους νέους και νέες.
2) Δημιουργούνται πολλές φορές έντονες διαμάχες, όταν η σχέση μεταξύ τους δεν πηγαίνει καλά με επώδυνη τέλος κατάληξη τον χωρισμό.
3) Ψεύδη, θυμοί, νευρικότητες, ζηλοτυπίες, έριδες, πείσματα, ασυνέπειες, εκδικήσεις με καταφυγή στη μαγεία, ακόμα και εγκλήματα, δηλητηριάζουν συχνά τις σχέσεις των εφήβων.
4) Δημιουργείται τρομερό άγχος, συνέπεια ανεπιθύμητων εγκυμοσυνών.
5) Έρχονται αντιμέτωποι σε δίλημμα ή και εξαναγκασμό για πρόωρο γάμο.
6) Παίρνουν απόφαση για έκτρωση και ξεκινούν τη ζωή με φόνο και ξερίζωμα του καρπού της «αγάπης» των, με όλες τις σωματικές και ψυχικές συνέπειες ιδιαίτερα για τις κοπέλες.
7) Αν δεν γίνει γάμος μετά την εγκυμοσύνη και η κοπέλα δεν θελήσει να κάνει φόνο και γεννήσει το παιδί, τότε θα έχει να σηκώσει το βάρος μόνη της, χωρίς την ύπαρξη του πατέρα.
8) Υπάρχει η εκδοχή να προσβληθούν από αφροδίσια νοσήματα ή AIDS. Από στατιστικές έρευνες που έγιναν, απεδείχθη ότι το 80% των ανθρώπων που πάσχουν από AIDS είναι αυτοί που είχαν προγαμιαίες ευκαιριακές ερωτικές σχέσεις.
9) Καθώς η ηδονή φέρνει κάποτε κορεσμό, στρέφονται στη διαστροφή και αργότερα, όταν βαρεθούν κι αυτή, στην εξόντωση του συντρόφου.
10) Οι διαδοχικές εναλλαγές συντρόφων πριν το γάμο δημιουργούν αργότερα προβλήματα μέσα στο γάμο με αποτέλεσμα τον χωρισμό που έχει αυξηθεί τρομακτικά στις ημέρες μας. Σύμφωνα με μια στατιστική ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων που οι γάμοι τους διαλύθηκαν, είχαν προγαμιαίες σχέσεις.
11) Βασανίζονται οι νέοι μας από ενοχές και δημιουργείται μέσα τους ένα ψυχικό κενό που δεν αναπληρώνεται εύκολα.
12) Πολλοί νέοι παρά τις προγαμιαίες σχέσεις που έχουν, αισθάνονται πλήξη, μοναξιά που φθάνει μέχρι την απογοήτευση, την ψυχολογική διαταραχή και γιατί όχι και την αυτοκτονία. Δυστυχώς τόσοι και τόσοι ερωτικοί σύντροφοι δεν κατορθώνουν να διώξουν την ερημιά της ψυχής των.
13) Η πτώση στη σαρκική αμαρτία παίζει ενίοτε αρνητικό ρόλο και στην πίστη των εφήβων. Η πίστη τους υφίσταται σοβαρό κλονισμό. Για να σταματήσουν τον έλεγχο της συνειδήσεως, διαγράφουν τον ίδιο τον Θεό. Απομακρύνονται από την Εκκλησία. Δεν εξομολογούνται. Δεν προσεύχονται. Δεν κοινωνούν. Σιγά-σιγά οι ηθικές αντιστάσεις των εξασθενούν.
14) Αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους και η συμπεριφορά τους γίνεται αλλοπρόσαλλη. Ακόμα το μυαλό δεν συγκεντρώνεται στη μάθηση και τις σπουδές.
15) Με τις ελεύθερες σαρκικές σχέσεις πλήττεται θανάσιμα το αίσθημα της ντροπής. Οι νέοι σιγά-σιγά δεν ντρέπονται και μπορεί μπροστά σε άλλους μέσα σε οχήματα ή στο δρόμο να συμπεριφέρονται απρεπώς. Κι αν τυχόν τους παρατηρήσεις σε βρίζουν με αναίδεια και αναισχυντία.
Το βλέπουμε το φαινόμενο αυτό στις ημέρες μας. Και το χειρότερο είναι ότι η αμαρτία διαπράττεται με καύχηση. Καυχώνται γι’ αυτό που κάνουν.
Μπροστά σ’ αυτά τα προβλήματα είναι επιτακτική η ανάγκη της υπεύθυνης ενημέρωσης, της σωστής πληροφόρησης και τέλος της ορθής αγωγής των νέων πάνω στις προγαμιαίες σχέσεις.
Τι γνώσεις, τι αρετές και ποια προπαιδεία να έχουν οι έφηβοι, ώστε οι σχέσεις που δημιουργούν να στηρίζονται σε στέρεες βάσεις και να μη συντρίβονται σαν χάρτινοι πύργοι όλα τα όνειρα και οι ελπίδες τους;
Να βοηθήσουμε να καταλάβουν οι νέοι μας, ότι πάντοτε υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος που απασχολεί κάθε φυσιολογικό άνθρωπο: γενετήσιο ένστικτο – έτερο φύλο – σύντροφο της ζωής. Πάντοτε η γνώση της αλήθειας είναι εγγύηση για την επιτυχέστερη αντιμετώπισή του.
Να μάθουν πως η καλύτερη προφύλαξη είναι η εγκράτεια ως το γάμο, η αγνότητα, ο προσωπικός αγώνας. Να τονίσουμε τη συζυγική πίστη και αφοσίωση.
Να καταπολεμήσουμε το διαδεδομένο ισχυρισμό, ότι η εγκράτεια οδηγεί σε νευροψυχικές διαταραχές και να επισημάνουμε ότι οι διαταραχές αυτές είναι αποτέλεσμα όχι της εγκράτειας, αλλά της έλλειψης εσωτερικής και ολοκληρωμένης αγνείας και σωφροσύνης.
Να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι την πραγματική ευτυχία και χαρά δεν τη δίδουν οι προγαμιαίες σχέσεις, αλλά τις χαρίζει ο Χριστός με τον ευλογημένο γάμο.
Είναι νόμος, ότι μόνο αυτοί που αγωνίζονται νόμιμα στη ζωή τους τον καλό αγώνα της πίστης και της ηθικής, θα λάβουν τελικά το ευλογημένο στεφάνι της νίκης.
Μόνο αυτοί θα απολαύσουν την ευτυχία και τη χαρά μέσα στον ευλογημένο γάμο τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «Έφηβοι και προγαμιαίες σχέσεις».
