“Τό Θεό νά Τόν τιμάς ὄχι μέ ὑλικά πράγματα καί ἐπιφανειακές ἐκδηλώσεις, ἀλλά μέ τήν καθαρή συνείδηση, μέ τό φόβο, τήν ἀγάπη, τήν ὑπακοή, τήν εὐγνωμοσύνη, τήν προσευχή, τήν πίστη. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ἄυλο Πνεῦμα, καί γι᾿ αὐτό τό λόγο μέ κανέναν ἄλλο τρόπο δέν τιμᾶται, παρά μόνο “ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ”.
Νά προφέρεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ μέ κάθε τιμή, φόβο καί σεβασμό. Καί αὐτό, μόνο ὅταν καί ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη. Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιο, καί γι᾿ αὐτό, ὅσοι τό προφέρουν χωρίς σεβασμό, ἁμαρτάνουν σοβαρά.
Νά τιμᾶς λοιπόν καί νά σέβεσαι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅπως σέβεσαι Αὐτόν τόν ἴδιο.
Ἄν χρησιμοποιεῖς μέ σεβασμό τό ὄνομα τοῦ ἐπίγειου βασιλιά – κι ἔτσι πρέπει – μέ πόσο βαθύτερο σεβασμό καί εὐλάβεια πρέπει νά προφέρεις τό ἀγαπημένο καί γλυκύτατο ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τοῦ βασιλιά τῶν οὐρανῶν, πού ὑμνεῖται ἀπό τούς ἀγγέλους καί τίς ψυχές τῶν ἁγίων;
Καλή χρήση τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ γίνεται στίς δεήσεις, στίς δοξολογίες, στίς εὐχαριστίες, στούς αἴνους, στούς πνευματικούς ὕμνους καί σέ εὐπρεπεῖς συζητήσεις καί συνομιλίες τῶν χριστιανῶν, ὅταν δηλαδή συζητοῦν γιά τόν ἅγιο λόγο τοῦ Θεοῦ, γιά τό νόμο Του, τό Εὐαγγέλιο, τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, τήν ἐπίγεια ζωή Του, τά Πάθη, τό Σταυρό πού γιά χάρη μας σήκωσε, τό θάνατο πού ὅλοι θά γευθοῦμε, τή μέλλουσα Κρίση, τήν αἰώνια κόλαση, τήν αἰώνια ζωή, κ.λ.π.
Σ᾿ ἄλλες περιπτώσεις, χωρίς σοβαρό λόγο νά μήν τό χρησιμοποιεῖς, καί ἄν παρουσιαστεί κάποια ἀνάγκη, πρόφερέ το μέ ἄκρα προσοχή καί εὐλάβεια. Στά ψέματα καί στ᾿ἀστεία ποτέ νά μήν τό ἀναφέρεις, γιά νά μή σέ καταλάβει αὐτοστιγμεί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ Θεός μας εἶναι «πῦρ καταναλίσκον».
Εἶναι πράγμα ἐντελῶς ἀνάρμοστο τό νά χρησιμοποιεῖ κάποιος χριστιανός τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ «ἐπί ματαίῳ», σέ τυχαῖες συζητήσεις, λέγοντας “μά τό Θεό”, “πρός Θεοῦ”, “μάρτυς μου εἶναι ὁ Θεός”, “βλέπει ὁ Θεός”, “γιά τ᾿ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ”, καί ἄλλα. Δυστυχῶς αὐτά λέγονται πολύ συχνά ἀπό τούς ἀνθρώπους, σχεδόν σέ κάθε τους συζήτηση.
Στήν πραγματικότητα πρόκειται γιά σατανική ἐφεύρεση μέ διπλό σκοπό: Νά διασύρεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί νά καταστρέφεται ὁ ἄνθρωπος.
Ἐσύ νά φυλάγεσαι ἀπ᾿ αὐτά. Ἄν χρειαστεῖ νά βεβαιώσεις κάποιαν ἀλήθεια, πρόσεξε νά ἐφαρμόσεις τό λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἔστω δέ ὁ λόγος ὑμῶν ναί ναί, οὔ οὔ, τό δέ περισσόν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» (Ματθ. 5 : 37).
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ γεννιέται ἀπό τή σκέψη τῆς πανταχοῦ παρουσίας Του καί τῆς παντογνωσίας Του. Ἡ ζωντανή παρουσία Του γεμίζει τά σύμπαντα. Ὅπου κι ἄν βρεθοῦμε, εἶναι μαζί μας. Ὅ,τι κι ἄν κάνουμε ἤ λέμε ἤ σκεφτόμαστε, ὅλα τά κάνουμε κάτω ἀπό τό βλέμμα Του. Ἀκόμα καί τά μελλοντικά μας ἔργα τά γνωρίζει καλύτερα ἀπ᾿ ὅτι ἐμεῖς.
Πρόσεξε λοιπόν, χριστιανέ, καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά γεννηθεῖ μέσα σου ὁ φόβος Του. Καί σάν τόν ἀποκτήσεις, θά σέ περιφρουρεῖ καί θά σέ διορθώνει πάντοτε σέ κάθε σου ἐνέργεια. Θά σέ ἀποτρέπει ἀπό κάθε κακή πράξη καί θά σέ παρακινεῖ σέ κάθε καλό. Ἔτσι, μέρα μέ τή μέρα, θά γίνεσαι καλύτερος.
Ἔχε λοιπόν διαρκῶς μπροστά στά μάτια τῆς ψυχῆς σου τό Θεό, καί θά ἔχεις πάντοτε τό φόβο Του μέσα σου. Ὁ ψαλμωδός μᾶς θυμίζει: «Προωρώμην τόν Κύριόν μου ἐνώπιόν μου διαπαντός» (Ψαλμ. 15 : 8).
Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζαντόνσκ
Ἀπό τό βιβλίο: “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττική.