Κάποια γυναίκα βγήκε από το σπαραλιασμένο αυτοκίνητό της και φώναζε:
«Θαύμα!» «Θαύμα!» Είμαι ζωντανή!
Πήρε να αγκαλιάζει όποιον έβρισκε μπροστά της και να ευχαριστεί συνεχώς.
«Θαύμα!» έλεγε και ξανάλεγε…
Αλήθεια πόσοι από μας, θεωρούμε ως θαύμα, αν δούμε κάποιον να θεραπεύεται με μια προσευχή, να γλυτώνει από βέβαιο θάνατο, να ανασταίνεται…
Αλλά ξεχνάμε πως ίσως το μεγαλύτερο θαύμα από όλα είναι να είσαι ζωντανός, να περπατάς πάνω στη γη! Να μπορείς να χαίρεσαι τον γαλάζιο ουρανό, τη φύση, τους φίλους σου…
Να μπορείς να κλαις, να γελάς, να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι… Θαύμα είναι εκείνα τα καταπληκτικά παιδικά μάτια που λάμπουν από αθωότητα, θαύμα είναι το ξημέρωμα, το δειλινό, το άρωμα της βροχούλας, το άρωμα των ανοιξιάτικων λουλουδιών!
Κάθε μέρα ζούμε ένα θαύμα αλλά δεν του δίνουμε σημασία!
Ο Θεός μας έδωσε μια ζωή γεμάτη από θαύματα!
Αξίζει να αφιερώνουμε λίγο χρόνο κάθε μέρα, να αναλογιζόμαστε τα θαύματα που υπάρχουν γύρω μας και να δοξάζουμε γι’ αυτά τον Δωροδότη Δημιουργό και Κύριο μας!