Είναι κακό να δυσπιστώ ακόμη και σε θέματα πίστεως, με στόχο να βρω την πραγματική αλήθεια; Μπορώ να αμφισβητώ τον Θεό για να μου “αποκαλυφθεί” τελικά ; Η΄ αυτό δεν είναι μια σωστή τακτική;
Οι καλόπιστοι και ταπεινοί αναζητητές της Αληθείας δεν πρόκειται να χαθούν στο σκοτάδι.
Η Πρόνοια του Θεού θα τους δώσει αρκετές ευκαιρίες για να βρουν το Φως και να σωθούν.
Πάντως δεν είναι καλό να δυσπιστούμε επίτηδες, για να δεχθούμε κάποιο φανέρωμα του Θεού, ιδιαίτερα για θέματα πίστεως που είναι κατοχυρωμένα στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, διότι έτσι βάζουμε σε δοκιμασία την αγάπη του Θεού.
Ας θυμηθούμε πώς απάντησε ο Κύριος στο δεύτερο πειρασμό Του στην έρημο: «Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου» (Ματθ. δ΄ 7). Με μια τέτοια τακτική κινδυνεύουμε να πλανηθούμε από «φανερώματα» του πονηρού.
Για μας που γνωρίζουμε το μεγάλο θαύμα της Εκκλησίας 2.000 χρόνια τώρα και κατέχουμε τις Άγιες Γραφές, δεν είναι απαραίτητη η εκζήτηση άλλου θαύματος.
Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του δικαίου Αβραάμ στην Παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου,«εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται» (Λουκ. ιστ΄ 31).
Μπορούμε όμως για τα επιμέρους θέματα με ασφάλεια να μελετούμε, να ερωτούμε τους ειδήμονες και, το σπουδαιότερο, να προσευχόμαστε και να καθαρίζουμε την ψυχή μας. Και τότε, αργά ή γρήγορα, η Αλήθεια θα αποκαλυφθεί μέσα στην καρδιά μας.