Ακόμη και ο χριστιανισμός, αν επιτρέπεται να πω έτσι, δεν μας βοηθάει. Θα τολμούσα να πω ότι και αυτός ακόμη μπλέκει μέσα μας και γίνεται και αυτός ένα μπλέξιμο. Αντί δηλαδή να μας ξεμπλέξει, μπλέκει και αυτός μέσα μας.
Και έτσι βλέπει κανείς σήμερα ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, που μελετούν, που θέλουν να θεωρούνται καλοί χριστιανοί, που ασχολούνται και με τους άλλους, για να τους βοηθήσουν, στην ψυχή τους όμως τελικά δεν υπάρχει αυτή η ξαστεριά, αυτός ο καθαρός ουρανός, αυτή η καθαρότης και η αγνότης και δεν είναι η ψυχή τους απλή, οπως βγήκε από τα χέρια του Θέου και όπως βγαίνει από την κολυμβήθρα μετά το βάπτισμα. Το οποίο βάπτισμα βέβαια έχει δύναμη, επειδή ο Κύριος σταυρώθηκε και αναστήθηκε.
Λείπει λοιπόν αυτή η καλή κατάσταση. Και παρά το ότι αυτοί που θεωρούνται καλοί χριστιανοί κάνουν τούτο, κάνουν εκείνο, ενεργούν έτσι, ενεργούν αλλιώς, ο ουρανός της ψυχής τους είναι βουρκωμένος και σκοτεινιασμένος.
Όχι μόνο δεν υπάρχει φεγγάρι, αλλά ούτε αστέρια υπάρχουν, ούτε καν λευκά σύννεφα, αλλά κατάμαυρα σύννεφα, που δημιουργούν όλη αυτή την άσχημη κατάσταση.
Όχι βέβαια γιατί φταίει ο χριστιανισμός – είπα προηγουμένως ότι και ο χριστιανισμός ακόμη δεν βοηθάει τους συγχρόνους ανθρώπους – αλλά επειδή – πως τα καταφέραμε! – τον νοθεύσαμε και αυτόν.
Πως τα καταφέραμε και τον κάναμε και τον χριστιανισμό ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα και προσπαθούμε κατά έναν ανθρώπινο τρόπο να απαλλαγούμε από όλα αυτά τα μπλεξίματα που υπάρχουν μέσα μας. Δεν γίνεται όμως έτσι. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα.
Ο χριστιανισμός της Δύσεως ξεκίνησε κατ’ αρχήν από τον ιερό Αυγουστίνο, αλλά μετα μπλέχτηκε μέσα στη σχολαστική θεολογία του Θωμά Ακινάτη, αυξήθηκε – όπως λένε μεγάλοι θεολόγοι κύρους – διαδόθηκε, καλλιεργήθηκε κατά τέτοιον τρόπο και έφθασε σε τέτοιο σημείο, που αντί να ελευθερώνει τον άνθρωπο, τον υποδουλώνει και τον μπλοκάρει πιο πολύ.
Και τελικά, ενώ ο άνθρωπος είναι χριστιανός, ενώ πιστεύει στο Ευαγγέλιο, ενώ πιστεύει στον Ιησού Χριστό, ενώ εξομολογείται και κοινωνεί, είναι μπλοκαρισμένος.
Είμαστε δηλαδή – όπως λένε σήμερα μεγάλοι ορθόδοξοι θεολόγοι κύρους, που ερευνούν τα πράγματα στηριζόμενοι στους πατέρες της Εκκλησίας – πιο πολύ επηρεασμένοι από το πνεύμα του δυτικού χριστιανισμού, που τον λέμε ίσως και χριστιανικό πολιτισμό, παρά από τον χριστιανισμό του Ευαγγελίου και των πατέρων από τον χριστιανισμό εκείνο που λυτρώνει αληθινά τον άνθρωπο, που καθαρίζει τον άνθρωπο και τον απαλάσσει από όλα αυτά τα παράσιτα, από τις πλεκτάνες αυτές και τον κάνει αγνό και καθαρό.
Και νομίζω ότι ίσως κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι μας, λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος, αλληλοβοηθούμενοι, για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την επήρεια του δυτικού χριστιανισμού, ο οποίος, σε τελευταία ανάλυση, είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και όχι Ευαγγέλιο – αποκάλυψη του Θεού και χάρη Θεού.
(Από το βιβλίο «Γνωρίζεις τον εαυτό σου;» του π. Συμεών Κραγιόπουλου | Εκδόσεις: Γυναικείο Ιερό Ησυχαστήριο «Το Γενέσιον της Θεοτόκου» Πανόραμα Θεσσαλονίκης)