Σέ μιά παλιά ἑβραϊκή παράδοση ἀναφέρεται ἕνα περιστατικό ἀπό τά χρόνια, πού οἱ Ἑβραῖοι ἦταν ἀκόμη δοῦλοι στούς Αἰγυπτίους. Μιά μέρα ἕνα φίδι δάγκωσε τόν βασιλιά Φαραώ καί κινδύνεψε νά πεθάνει.
Ἕνας νεαρός ἑβραῖος, ξέροντας κάποια γιατροσόφια, κατάφερε νά τοῦ σώσει τήν ζωή. Καί τότε ὁ Φαραώ ἐνθουσιασμένος τοῦ εἶπε:
-Μοῦ ἔσωσες τήν ζωή! Ζήτα μου ὅ,τι θέλεις καί θά στό κάνω!
Καί ὁ νεαρός πρός ἔκπληξη τοῦ βασιλιᾶ πού περίμενε νά τοῦ ζητήσει ἐλευθερία, χρήματα ἤ ἀνέσεις τοῦ εἶπε:
– Θέλω, σέ ὅλους τούς συνομηλίκους μου ἀπό 15‐25 ἐτῶν, νά μᾶς ἀφήνεις κάθε μέρα δυό ὧρες ἐλεύθερους, γιά νά προσευχόμαστε στόν Θεό μας!
Ὁ Φαραώ χαμογελώντας εἰρωνικά γιά τήν (κατά τήν γνώμη του) «ἀφελῆ θρησκοληψία» τοῦ νεαροῦ, τοῦ ἱκανοποίησε ἀμέσως τό αἴτημα. Χειρότερη ὅμως εἰρωνεία συνοδευόμενη ἀπό τίς … ἀνάλογες βρισιές εἰσέπραξε ὁ εὐσεβής ἑβραῖος ἀπό τούς πατριῶτες του, ὅταν ἔμαθαν τά διατρέξαντα.
Τόν ἔβριζαν γιατί ἔχασε τέτοια εὐκαιρία, νά ζητήσει ἀπό τόν βασιλιά πολύ πιό … χρήσιμα πράγματα ἀπό τήν προσευχή. Καί ‐ ὅπως θά ἔκαναν καί οἱ σύγχρονοί μας «προοδευτικοί» ‐ τοῦ φώναζαν: «Βλάκα! Τί ἔκανες; Ἡ ψυχή θέλει ψίχουλα· καί ἡ κοιλιά κομμάτια!»
Κι ἐκεῖνος ψύχραιμος ‐ χωρίς νά περιμένει ὅτι ὅλοι θά τόν καταλάβουν ‐ τούς ἀπάντησε: Ἡ προσευχή κάνει τόν ἄνθρωπο
• Νά σκέφτεται βαθειά·
• Νά γίνεται πλούσιος στήν καρδιά· καί
• Νά μένει ἐλεύθερος ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες!Ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος, πού γιορτάζουμε στίς 26 Ὀκτωβρίου, … ἔχασε μιά ἀσύγκριτα μεγαλύτερη εὐκαιρία. Τοῦ δόθηκε ἡ δυνατότητα
• ὄχι ἁπλῶς νά βγαίνει κάθε μέρα δυό ὧρες ἀπό τό μπουντρούμι, πού τόν εἶχαν κλείσει γιά τήν πίστη του,
• ὄχι μόνο νά βγῆ τελείως ἀπό τήν φυλακή καί νά εἶναι ἐλεύθερος,
• ἀλλά καί νά τιμηθῆ μέ πολύ μεγαλύτερα ἀξιώματα μέσα στόν ρωμαϊκό στρατό!
Ἀρκεῖ νά ἀρνιόταν τήν πίστη του καί νά θυσίαζε στά εἴδωλα! Ἦταν κάτι πού φαινόταν … τόσο ἁπλό! Μιά θυσιούλα στούς «θεούς» καί ὅλα θά ἦταν «μέλι–γάλα».
Ὅμως ὁ ἅγιος Δημήτριος, ἔχοντας ἀγαπήσει τήν προσευχή πρός τόν ἀληθινό Θεό, εἶχε κερδίσει καί τούς τρεῖς «θησαυρούς», πού πρίν ἀπό αἰῶνες εἶχε ἐπισημάνει ὁ νεαρός ἑβραῖος τῆς παραπάνω ἱστορίας:
1. Εἶχε μάθει νά μήν εἶναι ἐπιπόλαιος, ἀλλά νά σκέφτεται βαθειά.
2. Εἶχε πλουτίσει τήν καρδιά του μέ γνήσια ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Καί
3. Εἶχε γίνει τελείως ἐλεύθερος ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες καί δυσκολίες, ἔστω κι ἄν τόν ἀπειλοῦσαν μέ θάνατο!
Ἔτσι, ἀληθινά μυαλωμένος, πλούσιος καί ἐλεύθερος, ἔφτυσε κατάμουτρα στόν αὐτοκράτορα τό «δόλωμα» τῆς ἐπίγειας δόξας καί ἐξουσίας. Καί προτίμησε τό μαρτύριο γιά τόν Χριστό. Διδάσκοντας μέ τό παράδειγμά του, ὅτι σίγουρα … ἡ ψυχή δέν κοροϊδεύεται μέ ψίχουλα! Δέν φτάνουν τά ψίχουλα γιά τήν ψυχή! Ἡ ψυχή θέλει … μεγάλα κομμάτια!
Καί κάτι ἀκόμα: Ὅταν ἡ ψυχή τρώει μεγαλύτερα κομμάτια ἀπό ὅ,τι ζητάει ἡ κοιλιά, τότε καί τό σῶμα, ὄχι ἁπλῶς δέν σαπίζει στό χῶμα, ἀλλά μπορεῖ νά γίνει καί ἀκένωτη πηγή μύρου, ὅπως τά λείψανα τοῦ ἁγίου Δημητρίου!
