– Γέροντα, μετά την εξομολόγηση δικαιολογείται να νιώθεις βάρος;
– Γιατί να νιώθεις βάρος; Με μια σωστή εξομολόγηση σβήνουν όλα τα παλιά. Ανοίγονται νέα δεφτέρια. Έρχεται ή Χάρις τού Θεού και αλλάζει τελείως ο άνθρωπος. Χάνονται ή ταραχή, ή αγριάδα, το άγχος και έρχονται ή γαλήνη, ή ηρεμία.
Τόσο αισθητό είναι αυτό ακόμη και εξωτερικά, πού λέω σε μερικούς να φωτογραφηθούν πριν από την εξομολόγηση και μετά την εξομολόγηση, για να διαπιστώσουν και οι ίδιοι την καλή αλλοίωση, γιατί στο πρόσωπο ζωγραφίζεται ή εσωτερική πνευματική κατάσταση.
Τα μυστήρια της Εκκλησίας κάνουν θαύματα. Όσο πλησιάζει κανείς στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, θεώνται, και επόμενο είναι να ακτινοβολεί και να προδίδεται από την θεία Χάρη.
– Δηλαδή, Γέροντα, μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση νιώθεις αμέσως χαρά;
– Όχι πάντοτε. Μπορεί και να μη χαρείς αμέσως, αλλά σιγά-σιγά γεννιέται μέσα σου ή χαρά.
Μετά την εξομολόγηση χρειάζεται ή φιλότιμη αναγνώριση. Να νιώθεις όπως αυτός πού τού χαρίζεται ένα χρέος πού έχει, και από φιλότιμο αισθάνεται ευγνωμοσύνη και υποχρέωση προς τον ευεργέτη του.
Να ευχάριστης τον Θεό, άλλα συγχρόνως να ζεις και το ψαλμικό: την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και ή αμαρτία μου ενώπιον μού εστί διαπαντός, για να μην ξεθαρρεύεις και επαναλαμβάνεις τα ίδια σφάλματα.
– Γέροντα, διάβασα κάπου ότι οι δαίμονες θα μάς βασανίσουν στην άλλη ζωή ακόμη και για έναν κακό λογισμό πού δεν εξομολογηθήκαμε.
– Κοίταξε, όταν ο άνθρωπος μετανοήσει και πει στον πνευματικό ό,τι θυμόταν, χωρίς να έχει την πρόθεση να κρύψει κάτι, τελείωσε τα ταγκαλάκια (πονηρά πνεύματα) δεν έχουν καμία εξουσία επάνω του.
Όταν όμως δεν εξομολογηθεί εν γνώσει του μερικές αμαρτίες του, θα βασανίζεται στην άλλη ζωή γι’ αυτές.
– Γέροντα, όταν κάποιος εξομολογήθηκε νεανικά του σφάλματα, αλλά πάλι τα σκέφτεται και ταλαιπωρείται, είναι σωστή αντιμετώπιση;
– Αν έχει πολλή συντριβή για τα νεανικά του σφάλματα και τα εξομολογήθηκε, δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρείται, αφού ο Θεός τού τα συγχώρησε από την στιγμή πού τα εξομολογήθηκε.
Στο εξής δεν πρέπει να σκαλίζει τα παλιά, ιδίως σαρκικά αμαρτήματα, γιατί μπορεί να πάθη ζημιά.
Στον πόλεμο π.χ. πέφτει μία χειροβομβίδα δίπλα σε έναν στρατιώτη, αλλά τον φυλάει ο Θεός και δεν σκάζει. Όταν τελείωση ο πόλεμος, βρίσκει ο στρατιώτης την χειροβομβίδα πού δεν έσκασε και αρχίζει να την περιεργάζεται, και τελικά ανατινάζεται στον αέρα σε καιρό ειρήνης.