«Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐνάρετη ζωή…»
135. Ὅταν περιπέσομε σέ θλίψη, σέ ἀπόγνωση καί ἀπελπισία, τότε πρέπει νά κάνομε ὅ,τι ἔκανε καί ὁ Δαβίδ, δηλαδή νά ξεχύνομε τήν δέησή μας μπροστά στό Θεό καί νά ἀναγγέλλομε τή θλίψη μας στόν Κύριο(1).
Πρέπει νά ἐξομολογούμαστε στό Θεό, ἐπειδή μπορεῖ μέ σοφία νά ρυθμίσει τίς ὑποθέσεις μας καί νά ἐλαφρώσει τή θλίψη μας, ἄν μᾶς συμφέρει, καί νά μᾶς γλυτώσει ἀπό τήν ὀλέθρια καί καταστρεπτική λύπη.
136. Ὁ θυμός πού στρέφεται παρά φύση ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, ἡ λύπη ἡ ὄχι κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀκηδία, εἶναι ἐξίσου καταστρεπτικά τῶν καλῶν λογισμῶν καί τῶν λογισμῶν τῆς μυστικῆς γνώσεως· τά ὁποῖα διασκορπίζει ὁ Κύριος ὅταν τοῦ ἐξομολογούμαστε τίς θλίψεις μας καί μᾶς ἐμπνέει χαρά.
137. Λογισμούς πού ἔχουν στερεωθεῖ μέσα στήν καρδιά μας παρά τή θέλησή μας καί παραμένουν ἐκεῖ, ἔχει τό ἰδίωμα νά τούς ἐξαφανίζει ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ ὅταν τή λέμε μέ νήψη ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας.
138. Ὅταν μᾶς θλίβουν πολλοί καί παράλογοι λογισμοί, θά βροῦμε ἀνακούφιση καί χαρά ὅταν μεμφθοῦμε καί κατηγορήσομε τούς ἑαυτούς μας μέ εἰλικρίνεια καί ἀβίαστα ἤ ὅταν τούς ἀναγγείλομε στόν Κύριο, ὅπως ἀκριβῶς θά τούς λέγαμε σέ ἄνθρωπο. Καί ὁπωσδήποτε μέ τούς δύο αὐτούς τρόπους θά βροῦμε ἀνάπαυση σέ κάθε περίπτωση.
(1) Ψαλμ. 141 : 3.
Ἅγιος Ἡσύχιος
“ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ” Τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν
Τόμος α΄ (σελ. 203-204)
Ἐκδόσεις: ”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας”