«Κάποτε περπατοῦσαν πολλὲς μέρες συνεχῶς μέσα στὴν ἔρημο ὁ Ἀββᾶς Δανιὴλ κι ὁ ὑποτακτικός του. Κουρασμένος ἀπὸ τὴν μακρινὴ ὁδοιπορία ὁ νέος, εἶπε μὲ κάποια δυσφορία:
– Πότε θὰ μείνουμε κι ἐμεῖς στὴν φτωχή μας καλύβη;
– Ποιὸς μᾶς ἐμποδίζει, παιδί μου, νὰ βλέπουμε κι ἐδῶ ποὺ βρισκόμαστε τὸν Θεό; Καὶ στὴν καλύβα μας κι ἔξω ἀπ’ αὐτὴν Ἐκεῖνος μᾶς περιβάλλει, ἀποκρίθηκε ὁ Ἅγιος Γέροντας, ποὺ δὲν ἔφευγε ποτὲ ἀπὸ τὸν νοῦ του ἡ ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ».
Γεροντικό
